เฟิ่งหลิวหลับตาปี๋ ลู่กังกดคางลงบนแก้มเนียนประตูถูกเขย่า
หมิงซื่อและเสี่ยวหานวิ่งมาหน้าห้องเฟิ่งหลิวเสียงอึกทึกข้างนอก
“ขออภัยหยางหนี่ มีคนร้ายลักลอบเข้ามาในวังหลวง ท่านปลอดภัยดีหรือไม่”เสี่ยวหานตะโกนดังๆ
“ข้า...ข้า ปลอดภัยดีกำลังจะนอน”
ไบอกนางว่าข้าจัดองครักษ์เป็นเวรยาม ดูแลที่นี่สองคน”หมิงซื่อรุ้สึกเ็นกังวลไม่น้อย
“ปิดประตูให้แน่นหนา ผู้ที่ลักลอบเข้ามาไม่แน่ว่าต้องการสิ่งใดหากมีสิ่งผิดปกติ หยางหนี่ส่งเสียงองครักษ์ จะคุ้มกดันที่นี่สองคน”
“ข้าเข้าใจแล้ว”เฟิ่งหลิวพูดตามที่ลู่กังสั่งทุกคำพูด ใจเต้นตึกตักทั้งตื่นเต้นและกลัว คนผู้นี้เป็นใครกัน
หมิงซื่อเสี่ยวหาน และ องครักษ์ส่วนหนึ่งจากไปแล้ว ลู่กังขยับตัวพลิก ร่างลงนอนยนแท่นอน เลือดไหลเป็นทางแดงฉานเฟิ่งหลิวตกใจไม่น้อย
“ท่าน บาดเจ็บ”ปัดมือเฟิ่งหลิวที่จับอยู่ที่แขนข้างที่บาดเจ็บ ลุกขึ้นเดิน โซเซเฟิ่งหลิวมองตาม
“บาดเจ็บสาหัสเพียงนี้ให้ข
