“ฝ่าบาทอิงเผย อยากได้ความกระจ่าง”หมิงซื่อถอนหายใจ
“ข้าเข้าใจแล้ว”ตัดบทในทันทีอิงเผยกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น
ถลาเข้ากอดเอวหมิงซื่อจากด้านหลัง
“ฝ่าบาท อิงเผยคิดเสมอว่าฝ่าบาทมีใจ แต่วันนี้ กลับมองฝ่าบาทไม่ออกว่าทรงคิดอะไรอยู่หมิงซื่อแกะมือออกช้าๆ
“องค์หญิง หากมีสิ่งใดที่ทำให้องค์หญิงคาดหวังข้าหมิงซื่อขออภัยด้วย แต่เดิมสิ่งที่ทำล้วนมาจากความลุ่มหลง”อิงเผยเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง
“แต่ใครๆ ทั้งแคว้นเหนือและแคว้นใต้ต่างก็รู้ดีว่าฝ่าบาท ทำทุกทางเพื่อให้อิงเผย มารั้งตำแหน่งฮองเฮา”หมิงซื่ออึ้งต่อความจริงข้อนี้
“หากจะส่งองค์หญิงให้กลับไปมีอิสระในแบบที่องค์หญิงต้องการเล่า”
“อิงเผยไม่ต้องการ”หมิงซื่อถอนหายใจยาว เขาจะจัดการเช่นไรดี
ลู่กังส่งเฟิ่งหลิวกลับวังหลวง
“ไทเฮา หยางหนี่กลับวังหลวงแล้วพ่ะย่ะค่ะ"ต้าหยู๋รีบมารายงาน
“นางปลอดภัยใช่ไหม”
“ปลอดภัยดีพ่ะย่ะค่ะ แต่มีคนผู้หนึ่งตามาส่งนางด้วย”ไ
