Chapter 22
กัปตันเดินเรือ
ถึงเวลาที่ดวงจันทราจะได้พักผ่อน แล้วให้ดวงตะวันออกมาทำหน้าที่แทน แสงแดดอ่อน ๆ เล็ดลอดเข้ามาตามรอยแยกของผ้าแพรสีทึบ บ่งบอกเวลาว่าเราควรตื่นขึ้นมาเริ่มต้นวันใหม่ได้แล้ว
ขอให้เป็นวันที่ดีนะ...
เพราะความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศ ทำให้แพรไหมต้องเบียดกายเข้าหาไออุ่น มือหนาลูบกลุ่มผมนุ่มของว่าที่เจ้าสาวอย่างอ่อนโยน น่านฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาได้สักพักแล้ว แต่ที่ยังไม่อยากลุกจากเตียง เพราะมีเด็กขี้อ้อนนอนซุกอกเขาอยู่ คิดไว้แล้วแท้ ๆ ว่าเมื่อคืนจะอ่อนโยนให้มาก ที่สุด แต่ว่าที่เจ้าสาวเขากลับร้องเรียกหาเขาทั้งคืน จนเขาเผลอรุนแรงออกไป แพรไหมคงเหนื่อยมาทั้งคืน เพราะต้องคอยรองรับแรงกระแทกจากตัวเขา แต่ว่าที่เจ้าสาวเขาก็ใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่ นอกจากจะครางเสียงหวานแล้ว ยังขึ้นออนท็อปให้เขาตั้งหลายรอบ
ครืด...ครืด...ครืด...
น่านฟ้าเหลือบตาไปมองโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียง ที่ส่งเ
