Chapter 15
ว่าที่เจ้าบ่าวปากแข็ง
หลังจากที่มอบจุมพิตแสนหวานให้คนที่นอนหลับใหลไปแล้ว น่านฟ้าก็ค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงนอนอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าที่เจ้าสาวจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน
“อะไรของพี่เนี่ย มาเคาะประตูห้องคนอื่นดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้ รู้ไหมว่ามันรบกวนเวลานอนของผม” เหนือเมฆยืนบ่นเหมือนหมีกินผึ้ง ทันทีที่เดินมาเปิดประตูให้พี่ชาย
“แกอย่ามาพูดมาก ฉันมีเรื่องให้แกช่วย” น่านฟ้าเดินแทรกตัวเข้ามาในห้องของน้องชาย โดยไม่รอให้ใครอนุญาต
“ไว้วันหลังได้ไหม วันนี้ผมง่วง” เหนือเมฆไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ร่างสูงของนักน้องหนุ่มทิ้งตัวลงนอนกับเตียงนุ่ม แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าอีกที
“แกต้องฟัง ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
เจ้าชายเวย์สันคนพี่ ไม่ยอมปล่อยให้น้องชายได้นอนดี ๆ น่านฟ้ากระชากผ้าห่มออก แล้วฉุดเจ้าน้องชายที่ทำตัวอ่อนปวกเปียกขึ้นมานั่งฟังตัวเองพูด
“โอ๊ยอะไรของพี่เนี่ย กลับไปนอนกอดเมียพี่นู้น อย่ามายุ่งก
