ผสมพันธุ์กับโซดา
1881 คำ
4 - ผสมพันธุ์กับโซดา
ที่บ้านต้นส้ม
“แม่ครับ ต้นส้มล่ะ”
บอนสีเดินมาที่บ้านของต้นส้มด้วยความหงุดหงิดถึงขั้นระเบิดลงเพราะตอนที่ผมใช้เวลารักด้วยกันสองคน พอผมลุกไปปลดปล่อยผู้โดยสาร มันหนีหายไปสาปสูญหาตัวไม่เจอ คาดว่ามันคงไปกับผู้ชายคนไหนสักคนที่ผมคิดว่ามันต้องรู้จัก ไม่งั้นมันจะดั้นด้นยอมไปแบบไม่ขัดขืนได้ยังไง
“อ้าว มึงไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ”
“ขาไปไปกับผู้ชายแบบผม ขากลับมันกลับกับผู้ชายคนไหนไม่รู้”
ผมบอกกับแม่ว่าตอนไปไปกับผม แต่ตอนกลับมันไปกับผู้ชายคนไหนไม่รู้ ผมโทรหามันก็ไม่รับ ผมก็ไม่รู้ว่าเชื้อความแรดมันได้จากแม่มาตั้งแต่ในสายเลือดหรือไง เวลาผมคุยกับมันดุด่าเหมือนจะเลิกกัน ทั้งที่ความจริงการเถียงกันของผมถือว่าเป็นเรื่องปกติ ผมถามแม่ แม่ก็ไม่รู้ไม่ชี้ คิดว่าแม่รู้แต่ไม่บอกผม
“แม่ ผมไม่เล่นนะ แม่รู้หรือไม่รู้”
“กูจะไปรู้เหรอ ก่อนไปมันบอกอย่างเดียวว่าไปทำบุญกับป้าเรไร พอแยกย้ายจากวัด ก็ไปกับมึง กูรู้แค่นี้” แม่ตอบด้วยความหงุดหงิด กลายเป็นว่าผมผิดเหรอที่ผมไม่รู้ว่าเมียของผมไปไหน ทั้งที่ทุกนาทีอยู่ด้วยกัน ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ให้ได้แล้ว รอบนี้มันหายไปจนผมไม่สามารถตามเจอ สงสัยรอบหน้าต้องติดเครื่องติดตามฝังตัวมันแล้วมั้ง
“ไม่เป็นไรครับ”
“เดี๋ยวบอนสี แม่อยากกินไอติม ไปซื้อให้แม่หน่อย” ผมยังไม่ทันเดินออกจากบ้าน แม่ต้นส้มก็ใช้ผมไปซื้อไอศกรีม ยื่นเงินร้อยให้ผม ดีหน่อยผมจะได้เก็บส่วนที่เหลือไปซื้ออะไรเสพให้ชีวิตผมมีความสุข สิ่งที่กล่าวมาเอาไปซื้อของดีไม่ใช่ยาเสพติด
“จะเอาแบบไหนอะแม่”
“ยี่ห้อแว ๆ นี่แหละ”
“ไม้เดียวเนอะ ที่เหลือผมเอา”
“อีเวรเอ้ยย ไม่รู้จักของดีหรือไง เอาไอติมที่แพงที่สุด รวมกันก็ไม่เหลือเงินทอนแล้ว” บางทีผมรู้จักของราคาแพงในวงการเหล้าเท่านั้น จะให้ไปซื้อไอศกรีมผมเลือกไม่ถูกหรอก ปกติกินอันที่สิบยี่สิบบาทตามฐานะ แล้ววันนี้หัวสูงจากไหนอยากกินอันละห้าสิบบาท ผมไม่กล้าเถียงมาก เดี๋ยวได้กินลูกปืนแทนไอศกรีม เสร็จธุระผมจะได้ไปตามหาต้นส้มต่อ มันหายหัวไปไหน
ที่บ้านโซดา
“คืนนี้แม่กลับดึก ไปบ่อนตามเดิม”
ผมจับมือชวนต้นส้มเข้าบ้านด้วยกันสองคน และคงรู้อยู่แล้วว่าถ้าอยู่กับสองคน ผมจะทำอะไร ผมพาต้นส้มนั่งที่โต๊ะกลางบ้านที่ไว้กินอาหารร่วมกับทุกคน หยิบกระป๋องเบียร์ส่งลงมือให้ยกดื่มพร้อมกัน
“คอแข็งเหมือนกันนะ”
ผมชมต้นส้มว่ามันเป็นคนคอแข็ง ชอบดื่มของมึนเมาแทนน้ำผลไม้ เวลามันยกที เกินไปครึ่งของกระป๋องสงสัยเหล้าจะทำให้ใจกระชุ่มกระชวยมีแรงทำอะไรต่อกับผมได้
“โซดา กูอยากได้อันนี้”
ผมคิดมาสักพักตั้งแต่ออกมากับโซดาแล้วว่า ผมอยากได้ของชิ้นหนึ่งกำลังออกใหม่แน่นอนว่าทุกคนเห็นแล้วต้องจับจ้องอยากได้กันทั้งนั้น ผมส่งรูปลงในแชทให้มันดู ให้เห็นกับตาว่าของสิ่งนี้จิ๋วแต่แจ๋ว ราคามหาศาลแต่หนึ่งชีวิตทั้งที ไม่มีก็ตกกระแสแล้ว ผมเห็นมันเหมือนจะคล้อยตามพักหนึ่ง
“ราคาเอาเรื่องเลยนะ”
“ทำไมอะ รวยแต่เขือเหรอ ซื้อให้กูไม่ได้”
“ไม่ใช่แบบนั้น มึงฟังกูก่อนสิ” ผมเห็นว่าราคาแพงเอาเรื่อง ซื้อข้าวได้หลายมื้อ แต่ใจมันอยากได้ ผมก็อาจจะเนรมิตให้อยู่แล้ว แต่ว่าผมต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกับเขาก่อนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ ก่อนอื่นต้นส้มต้องทำให้ผมพอใจก่อนและสิ่งที่ผมต้องการก็คือเขานั่นแหละ
“ต้นส้ม ถ้ามึงอยากได้ก็ทำให้กูพอใจก่อน...”
“เอาสิ อยากให้กูทำอะไร”
ผมคิดว่าตอนนี้เราอยู่ด้วยกันสองคนแล้ว และไม่มีผู้ปกครองให้คำแนะนำพร้อมวิจารณญาณขนาดนี้ สงสัยคืนนี้ผมได้เล่นกายกรรมแน่นอนและมันก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ โซดามีอารมณ์หื่นหลังจากเก็บมาตลอดวัน
“ชอบไหมครับ อ๊าสส์”
ผมผลักตัวเขาวางบนเตียงแล้วทำการดูดดื่มจูบไซร้คอไม่หยุด เวลาผมหิวสุด ๆ บอกเลยว่าไม่มีใครมาหยุดผมได้ ผมจูบดูดปากดูดดื่ม ลิ้มในรสชาติของเซ็กซ์ ผมบอกให้เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงในสีขาวของผม ผมชอบสีขาวบาง ๆ ใส่แล้วมีอารมณ์ ผมบอกให้บีบเต็มแรงจะคลำลูบกดหัวผมก็เชิญ ถ้าอารมณ์พลุ่งพล่านคิดว่าผมจะไม่แตกเหรอ
“ใหญ่เหมือนกันนะ”
ผมเห็นความใหญ่พองเต็มกางเกงในสีขาว ผมตาลุกวาวไม่รอช้าเอามือลูบให้ตื่นเต็มตัว พบว่าความบางของชั้นในขาวจนเห็นอะไรดี ๆ หัวอมชมพูแท่งยาวเจ็ดนิ้ว พอดีมือไข่สองลูกแน่น แถมขนสาหร่ายดกดำฟูจนผมอยากเลีย ผมดึงกางเกงในของโซดาลง ให้มันยกขาถอด ผมหยิบมาสูดดมเต็มปอด กลิ่นอับความเป็นชายขณะนุ่งทั้งวันมันหอมแบบนี้นี่เอง
“ชอบแบบนี้เหรอวะ อ๊าสส์”
ผมไม่คิดเลยว่าต้นส้มจะหื่นกับผู้ชายขนาดนี้ ดมกางเกงในเสร็จรีบครอบปากอมดูดผม ปากอุ่น ๆ กำลังดุนลิ้นเลียหัวปล่อยน้ำ มันทำผมเสียวแข็งค้างกระดกไม่หยุดเลย ผมร้อนแรงมากบอกให้อมสุดดูดสุด เอามือเขี่ยหัวนม ฟาดตูดผมแรง ๆ จะทำอะไรก็ทำ ผมจะได้แตกใส่ปากได้เลย
ผมร้องครางไม่หยุด เสียวซ่านไปทั้งตัว ขย่มตัวต้นส้มไม่หยุด มือกำผ้าห่มเหงื่อแตกซีดไหลเยิ้มไปทั้งตัว ผมขย่มเพิ่มความเร็วให้หนอนยักษ์เข้าปากคนอม ผมเริ่มจะเสร็จเข้าไปทุกทีแล้ว จังหวะนี้แหละผมเริ่มขย่มเร็วขึ้น เอานิ้วแหย่รูให้มันกลวงอีกหน่อย
“อ๊าสส์ เชี่ย...”
ผมรู้สึกได้ถึงน้ำในร่างกายเริ่มวิ่งตรงมาท่อปล่อยน้ำของผม ถ้าอมไม่หยุดไม่ผ่อนความร้อนแบบนี้ หนอนผมได้แตกคาปากแน่นอน แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริง เขาบอกว่าผมกำลังจะเสร็จ รีบบอกให้ผมขย่มแรง ๆ ให้หนอนคับปาก ผมรีบทำพร้อมร้องครางเสียงดังให้ได้ยินว่าผมกำลังร้อนแรงกับรสเช็กซ์แค่ไหน
“อ๊าสส์ เชี่ยย แตกแล้ว แตกแล้วครับบ...”
ปรี๊ดดด
ผมทนความเสียวไม่ไหวแล้ว ช่วงที่ผมจ่อหัวปล่อยน้ำลงคอแทงสุด ผมเสร็จพอดี น้ำรักสีขาวข้นพุ่งออกมาเมื่อผมชักออก มันกำลังพ่นน้ำใส่ปากของเขาจนเยิ้มไหลลงบนใบหน้า ทะลักหลายน้ำจนปากเก็บไม่อยู่ ผมเอามือจับของตัวเองเช็ดคราบน้ำแล้วชิมดู คาวใช้ได้เลย ผมยังไม่เสร็จ รีบจูบแล้วใส่ต้นส้มเต็มแรง
“ใช้ได้นี่ ทำน้ำกูแตกได้ คืนนี้มึงเป็นของกูแน่”
ผมว่าถ้าผู้ชายเล่นด้วยกับผมแล้ว ผมจะเล่นให้สุดไม่เอาครึ่ง ๆ กลาง ๆ จบ มันไม่ใช่ตัวตนผม ถ้าเข้ามาเล่นแล้วผมก็ต้องเอาให้สุด ผมใส่ต้นส้มไม่ยั้งหวังว่ามันจะไม่ท้อง แต่ถึงยังไงมันท้องไม่ได้อยู่แล้ว เป็นผู้ชายและไม่มีมดลูกด้วย จะหนักสักยกจะเป็นไรไป
หลังจากนั้น
“ชอบไหมครับ”
ผมรินไวน์ลงในแก้ว ขวดนี้แม่ผมได้มาจากเพื่อน ไม่คิดเลยว่าจะหัวสูงดื่มอะไรแบบนี้ ก็ลาภปากผมแล้วล่ะ ผมรินแล้วส่งแก้วไวน์ให้ต้นส้มดื่ม ผมเห็นมันดื่มยกแก้วทีละจิบ แสดงว่าศึกษามาดีรู้แล้วว่าผู้ดีทำแบบไหน เขาเข้ามากอดจากด้านหลังผม กายไร้เสื้อผ้า ตัวแนบเนื้อแผ่นหลังผมทำให้ผมชอบ ใจเต้นแรงรีบยกไวน์ดื่มพร้อมเช็ดคราบน้ำสีขาวที่พึ่งรีดออกมาสด ๆ คาวใช้ได้เลย
“หวังว่านายจะทำให้เราได้ในสิ่งที่ต้องการนะ”
“ผมทำได้อยู่แล้ว ลงไปในครัวสิ”
ผมแปลกใจเล็กน้อยว่ามันให้ผมลงไปในครัวทำไม แล้วตอนที่ผมเดินลงไปมันก็ไม่บอกผมด้วยนะว่าให้ไปหยิบอะไร บอกแค่ว่าวางไว้ตรงโต๊ะอาหาร ผมเข้าใจคิดว่ามันวางเงินสดไว้หนึ่งปึกหนากว่าพจนานุกรม ใจผมตื่นเต้นอยากเอาไปปลูกบ้านหรือซื้อความสุขให้กับตัวเอง พอผมเห็นถึงกับหยุดชะงัก คาดไม่ถึงว่าคนแบบมันจะมอบสิ่งนี้ให้ผมหลังจากทำอะไรกันแล้ว ผมพูดไม่ออกใช่ว่าตื่นเต้นจนพูดไม่ออกที่ไหน
“ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่มาอยู่กับผมนะครับ”
“ถุ้ยย ไข่ไก่เนี่ยนะ มึงเอาสมองซีกไหนคิดวะ”
ผมคิดว่ามันกวนประสาทและยียวน ทำผมเสียศักดิ์ศรีความเป็นชายมาก คนที่ไหนได้เสียกันแล้วแทนที่จะให้เงินหรือของที่มีราคามากกว่าห้าร้อยบาท อันนี้คือมันดูถูกผมเหรอว่าผมทำให้ฟรี ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย
“ดูถูกกูเหรอ”
“แล้วมึงไม่อยากได้ของที่มึงอยากได้เหรอ กูเก็บเงินให้อยู่นี่ไง”
มันบอกว่าอยากได้ของ ไม่ใช่อยากได้เงิน ผมเข้าใจว่าแบบนั้น ผมก็เลยเก็บเงินไว้ระดับหนึ่งก่อน พอถึงเวลาแล้วผมจะได้พามันไปเลือกสรรตามใจตามความชอบได้ไง ผมคิดถูกแล้วที่ผมตัดสนิใจให้ของรางวัลชิ้นเล็กแล้ววันต่อไปผมให้ชิ้นใหญ่
“จะเอาไม่เอา บ้านกูเก็บจนจะล้นบ้านแล้ว”
“ก็ได้”
มันบอกให้ผมว่าไข่ไก่มันได้มาจากตลาดจนบ้านมันจะทำปศุสัตว์แล้ว มันให้ผมย้ายของออกไปบ้างจะได้ไม่รก ผมเดินยกตะกร้าไข่ไก่ออกไปจากบ้าน ทำเหมือนมาเอาวัตถุดิบจากห้องเก็บวัตถุดิบแล้วออกไปแข่งทำอาหารรายการดัง กลายเป็นว่ามันทำผมแล้วให้ของต่างหน้าไม่มีราคาสูงอีก เอาเถอะ ผมอดใจรออีกหน่อยจะเป็นไรไป เพื่อของที่ผมอยากได้ ผมก็ยอม
‘คนห่าอะไรวะ เอาแล้วได้ไข่กลับบ้าน ถุ้ยย’
- ผู้เขียน
