อย่าหลงเชื่อ

2521 คำ

พอเฟรดริคส์เขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ในห้องมีเสียงสว่างส่องรอดเข้ามาที่กระจกหน้าต่างบานเล็ก เขามองดูรอบๆห้อง ห้องนอนเล็กที่มีที่นอน ผ้าห่ม หมอน ห้องนอนแยกออกไปอีกห้อง มีห้องอาบน้ำในห้องน้ำ ทุกอย่างมีครบไม่มีแค่ห้องครัวเท่านั้น ' ห้องใต้ดิน ' เขาพลางคิดในใจ แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรล่ะใครพาเขามาแล้วทำไมเขาไม่รู้สึกตัวเลย เฟรดริคส์เดินไปที่ประตูหลังที่มีช่องด้านบนที่เป็นลูกกรง ด้านล่างสำหรับส่งอาหารให้ " ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้นะ ขังกูทำไม ปล่อยกู!" เฟรดริคส์ตะโกนออกมาเสียงดัง ลูกน้องที่ยืนหน้าประตูหันหน้าเข้าไปมองด้านใน แล้วหันมามองหน้ากัน " ปล่อยกู ปล่อย ! " เฟรดริคส์พยายามร้องออกมาเสียงดังเพราะร่างกายของเขาเริ่มต้องการยาแล้ว เฟรดริคส์พยายามใช้มือทุบประตูเสียงดังแต่มันไม่ผลเพราะประตูทั้งหนาและแข็งแรง " ปล่อยกู เดี๋ยวนี้นะ ปล่อย! " เฟรดริคส์เสียงออกมาด้วยความโมโห เขาพยายามเดินวนไปวนมาใน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม