หย่งเฉิงหลังจากพาฉีเย่ว์กลับจวนอย่างปลอดภัยแล้วก็กลับมาหาหยางเจี๋ย บัดนี้ท้องฟ้าสว่างแล้ว หยางเจี๋ยยังคงนอนหลับอย่างมีความสุขบนเตียงที่ยับยู่ยี่อีกทั้งยังมีคราบเลือดของสตรีบริสุทธิ์ผู้หนึ่งเห็นเป็นหยดเป็นดวงเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาวอย่างเห็นได้ชัด
จากสภาพของคุณหนูสี่ที่ยับเยินขนาดนั้นจนหย่งเฉิงไม่อาจตัดใจให้นางกลับจวนไปเพียงลำพังได้เห็นได้ชัดว่าหยางเจี๋ยเมื่อคืนกระทำการรุนแรงกับนางเพียงใด
แล้วเรื่องของทั้งคู่จะเป็นเช่นไรต่อไปกันเล่า เขาได้รับปากนางแล้วว่าจะไม่บอกหยางเจี๋ยเป็นอันขาด คงได้แต่ปล่อยให้ชะตานำพาพวกเขาแล้ว
หย่งเฉิงถอนหายใจเดินไปปลุกหยางเจี๋ย คนผู้นั้นลืมตาขึ้นทันใดหยางเจี๋ยกุมศีรษะตนเองด้วยรู้สึกถึงอาการปวดหัวขึ้นมา
"ดื่มหนักไปหน่อย"
"ใช่เจ้าดื่มหนักมากเมื่อคืน กลับกันเถิดถึงเวลาที่ต้องไปดูแลม้าของเจ้าแล้ว"
หยางเจี๋ยพยักหน้าเขามองหาบางสิ่งพลางนิ่วหน้า
"เสื้อคลุมของข้าเล่
