ทุกคนดูรู้ใจฉีเย่ว์กันหมด นางจึงหัวเราะแห้งๆ ส่งสายตาอำมหิตให้หยางเจี๋ย แต่คนผู้นั้นกลับทำไม่รู้ไม่ชี้อีกทั้งยังชมภาพวาดของแม่นางเตี๋ยที่สามารถวาดภาพออกมาได้งดงามวิจิตรเป็นอย่างยิ่ง หยางเจี๋ยยังเปรียบเปรยภาพวาดของฉีเย่ว์ว่าบิดเบี้ยวยิ่งนัก ฉีเย่ว์ดึงแขนเสื้อลง หยางเจี๋ยจึงแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุดนางก็เลิกวาดภาพนั้นแล้ว
หย่งเฉิงมองคนทั้งคู่อย่างอึดอัดใจ เขาใคร่ครวญอยู่นานว่าจะบอกหยางเจี๋ยดีหรือไม่แต่หากบอกก็จะผิดคำพูดที่รับปากคุณหนูสี่เอาไว้ คุณหนูสี่ท่าทางจะได้แต่งกับคุณชายรองหวอแน่หย่งเฉิงกลัวว่าหากหยางเจี๋ยรู้เรื่องนี้ในภายหลังจะโกรธและตำหนิตนเอง เมื่อเจอคนทั้งคู่พร้อมกันหย่งเฉิงจึงรู้สึกคล้ายกับน้ำท่วมปากหายใจลำบากทุกที ยิ่งกิริยาที่พวกเขาทำแง่งอนใส่กันในยามนี้มองเผินๆ ก็แค่ตำหนิกันเล่นแต่คนในเช่นเขารู้ได้ทันทีว่า นี่มันคือท่าทางสามีภรรยาที่กำลังแง่งอนใส่กันชัดๆ
พวกเขานั่งวาดโคม
