ฉี่เย่ว์ค่อนข้างที่จะหวาดกลัวมารดามากกว่าบิดาด้วยความเข้มงวดอีกทั้งยังระมัดระวังกิริยาทำให้ฉีเย่ว์หลายครั้งที่อดสงสัยไม่ได้ว่าแท้จริงแล้วตนเองเป็นบุตรีของนางจริงหรือไม่ เมื่ออยู่ที่จวนนอกจากมารดาจะตรวจดูเรื่องการเรียนของนางอย่างเข้มงวดแล้วก็มักจะเก็บตัวอยู่ในเรือน กระทั่งเรื่องที่ต้องไปคารวะฮูหยินใหญ่ตามธรรมเนียมมารดายังไม่สนใจ
"นางเป็นเพียงสตรีชั้นต่ำผู้หนึ่งเหตุใดข้าต้องไปคารวะนาง"
นี่คือสิ่งที่ฉีเย่ว์ได้ยินเมื่อบ่าวของเรือนฮูหยินใหญ่มาวางอำนาจบาตรใหญ่ที่หน้าเรือนของฮูหยินรอง สตรีผู้นั้นย่อมรู้ว่าผู้ใดกันแน่ที่นายท่านโปรดปราน แม้จะได้ยินคำกล่าวที่ไม่รื่นหูแต่นางก็หาได้ถ่ายทอดออกไปตามตรง เพียงแต่ไปแจ้งแก่ฮูหยินใหญ่ว่าฮูหยินรองไม่สบายเกรงจะนำไข้มาติดฮูหยินใหญ่จึงไม่อาจมาคารวะได้
แม้จะเดือดดาลเพียงใดฮูหยินใหญ่ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ สตรีผู้นั้นที่ผ่านมาก็จองหองด้วยคิดว่าตนเองเป็นคนโปรด การไป
