มื้อเที่ยงดำเนินไปด้วยความเงียบเชียบ ต่างคนต่างก็ตั้งใจทานอาหารในจานของตัวเอง โดยไร้ซึ่งบทสนทนาหรือการสบตากันอย่างสิ้นเชิง
หากพวกเขาต้องการสร้างภาพลักษณ์ของคู่รักข้าวใหม่ปลามัน แน่นอนว่าพวกเขาทำมันเกือบสำเร็จ จะเหลือก็แค่สายตาที่มองกันมันไม่ใช่แววตาของคนที่รู้สึกรักเลยแม้แต่นิดเดียว
ไม่สิ มีหนึ่งคนที่รักข้างเดียวต่างหาก
“รสชาติอาหารไม่ถูกปากหรือไง” เสียงคำถามจากเอกชยินทร์ดังขึ้น หลังสังเกตเห็นว่าอาหารในจานของอีกฝ่ายไม่ยุบลงเลย
“ฉันไม่หิวเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าอาหารไม่ถูกปากค่ะ” อิงจันทร์ตอบกลับเสียงเรียบ พลางม้วนเส้นเฟตตูชินี่ในจานใส่ช้อนแล้วตักเข้าปากด้วยสีหน้าไม่อยากอาหารเท่าไหร่
“หรือการได้เห็นหน้าฉันทำให้เธอหมดอารมณ์กิน”
สิ้นเสียงเขาเจ้าของใบหน้าสวยก็เลื่อนสายตาขึ้นสบมอง พลางวางช้อนส้อมในมือลงแล้วหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากแทน
“หรือเพราะเรื่องเมื่อคืน..”
“ฉันแค่รู้สึกไม่สบายตัว เหมือนจะไ
