ปัง!
เสียงประตูกระแทกกับผนังกำแพงเรียกความสนใจจากโจชัวและคนสนิทอีกสองคนได้ไม่น้อย ทุกคนหันไปมองเจ้าของเสียงเป็นตาเดียวกัน ร่างผอมเพรียวในชุดเดรสรัดรูปสีเพลิงเดินสับขาบนส้นสูงหกนิ้วมากับร่างเล็กๆสูงแค่ไหล่ด้วยใบหน้าไม่พอใจ
"หมายความว่าไง?" เจด้าถามโจชัวพร้อมกับผลักฟารินลงไปนั่งบนโซฟาข้างเขาด้วย
"อะไร?" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วสูงมองฟารินเพียงนิดก่อนจะดึงสายตากลับไปมองเจด้า
"ไหนบอกว่าแม่นี่กลับบ้านไปแล้วไง แล้วทำไมฉันยังเห็นอยู่ผับนายอยู่" เจด้ากอดอกถามคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง ในขณะที่ฟารินนั่งก้มหน้างุดด้วยความกลัว
"พวกมึงสองคนออกไปก่อน เสร็จจากตรงนี้แล้วกูจะเรียกเข้ามาใหม่"
"ครับ" ธันวากับพายุโค้งศีรษะให้คนเป็นนายก่อนจะเดินออกไป เมื่อทั้งห้องเหลือแค่สามคนบรรยากาศรอบตัวสำหรับฟารินเต็มไปด้วยความอึดอัด เพราะทั้งโจชัวและเจด้าต่างมองหน้ากันไม่พูดอะไร
"...ว่าไง รอยเต็มคอน้องเขาขนาดนี้ นายจะแก้
