เมื่อมาอยู่ที่หน้าประตูเรือนหวนหลิน อี้ฟานไม่อาจระงับโทสะได้ เขาถีบประตูด้านหน้า ก่อนตวาดเสียงดังล้งเล้ง
ใจต้องการพบกับไป๋ลู่เถียน หากตัวนางอยู่ด้านหลังเรือนกำลังง่วนกับการเตรียมของว่าง มันคือถั่วแดงกวนห่อด้วยแป้งแล้วนำไปทอด (เซาปิ่ง)
ทว่าฝ่ายชายหนุ่มนั้นโมโห ทั้งยังปวดศีรษะแทบระเบิด ด้วยต้องการยาแก้พิษ แต่เมื่อเขาเห็นท่าทางไป๋ลู่เถียนที่อ้อยอิ่ง ทั้งแสดงออกเหมือนว่า เขาเป็นอากาศธาตุก็ยิ่งกระพือความฉุนเฉียวให้อี้ฟาน
อีกทั้งยามนี้อยู่ในเรือนหวนหลิน แต่นางยังวาดสีหน้าจัดจ้าน สวมหน้ากากแบบครึ่งหน้าที่แสนอัปลักษณ์เอาไว้ นางกำลังเล่นงิ้วหลอกลวงผู้อื่น สตรีเช่นนี้ เขาไปคว้าตัวมาเป็นภรรยาได้อย่างไร แม้จะเป็นภรรยาแค่ในนามก็ตาม
“แม่นางเถียน นับแต่ก้าวเท้าเข้ามาเหยียบจวนปัน เจ้าก็หายหน้าไป กระทั่งบ่ายวันนี้ข้าถึงพบตัว”
ไป๋ลู่เถียนหันมามองคนที่หน้าซีด เหงื่อแตกท่วมร่างแวบหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้
