ทั้งสกุลปันก็มีกองกำลังพยัคฆ์คำรามเป็นของตน ดังนั้นเมื่อเนื้อนุ่มนิ่ม กลิ่นกายหอม ๆ เย้ายั่ว เขาย่อมมีความรู้สึก เลือดลมสูบฉีด ส่วนที่แข็งขัน ก็ขยายเต็มกางเกง
หน้าอกขนาดพอเหมาะไหวไปมา ยอดถันเป็นสีน้ำตาลเข้มน่ามอง และตงเร่อยังใช้กิริยายั่วยวนราวกับสตรีที่อยู่ในหอนางโลม
สองมือเรียวสวยเตรียมแกะสายรัดเอวของปันเส้าเฟิงออก ริมฝีปากเป็นกระจับสวยเผยออ้า ตงเร่อย้อมใจตนให้มึนเมาอยู่สักหน่อย แต่ยังเขินอายเหลือเกิน ทว่าอย่างที่นางตั้งใจไว้ ไม่ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร คืนนี้นางต้อง
เผด็จศึกชายผู้นี้ให้จงได้
“ท่านหญิงตง...”
น้ำเสียงปันเส้าเฟิงที่เรียกนางราบเรียบไร้อารมณ์ หาใช่เสียงกระเส่า หรือแฝงด้วยความเกรี้ยวกราดให้ตื่นตระหนกแต่เพราะเขาใช้โทนเสียงนี้ ตงเร่อจึงรู้สึกเหมือนถูกหิมะที่เย็นจัดสาดใส่ใบหน้า นางเหน็บหนาวถึงขั้วหัวใจ และยังแสบจัด ราวกับถ้อยคำที่เขาเอ่ยเสมือนมีดแหลมคมทั้งอาบด้วยยาพิษ กร
