25
“โอตะ ห้องที่สั่งให้ทำเรียบร้อยมั้ย?” เรียวเอ่ยถามคนดูแลบ้าน
“เรียบร้อยครับคุณเรียว”
“ดีมาก พาพวกมันไปไว้ในห้องนั้น” เรียวออกคำสั่งกับโอตะ ก่อนที่คนรับคำสั่งจะพาสุนัขทั้งเจ็ดตัวเข้าไปในบ้าน ตรงไปยังห้องหนึ่งที่อยู่ริมซ้ายมือสุดของชั้นล่าง ส่วนคนที่เหลือเดินตามเข้าไปในบ้าน
เรียวเดินไปนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ของบ้าน ทาเคชิเอากระเป๋าของเรียวไปไว้ที่ห้องนอน ส่วนคนอื่นๆ เดินไปที่ห้องพักของตัวเองเพื่อเก็บสัมภาระ ทรรศิกาเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่รู้จะไปที่ไหน ได้แต่ยืนอยู่กลางบ้านก่อนจะเดินไปหยุดยืนที่ริมหน้าต่าง อีกห้านาทีต่อมาโอตะเดินออกมาจากห้องทางด้านริมสุดของบ้าน
“เรียบร้อยแล้วครับคุณเรียว”
“ขอบใจมาก กลับไปพักผ่อนที่บ้านได้เลยนะ” น้ำเสียงที่พูดกับชายวัยกลางคนนุ่มนวล ต่างกับตอนที่พูดกับทรรศิกามากนัก
“ครับคุณเรียว” โอตะเดินออกไปจากบ้านเมื่อหมดหน้าที่ เรียวกระตุกยิ้มเมื่อนึกถึงการแก้แค้นบทแรกที่
