19
“ไม่ ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรเลย ฉันรู้สึกเฉยๆ” คำตอบของทรรศิกา กลับเป็นแบบนี้ เป็นคำตอบที่ตรงข้ามกับใจ เรียวถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบ จริงสิ เธอเป็นนักฆ่านี่ก็ต้องเลือดเย็นเป็นของธรรมดา ไม่รู้สึกรู้สากับการกระทำของตัวเอง เขาเก็บความโกรธเอาไว้ในอก เอ่ยถามคำถามสุดท้ายที่เขาอยากรู้ก่อนที่เขาจะพิพากษาเธอตามแบบฉบับที่เขาคิดไว้
“เธอฆ่าแม่ของฉันทำไม ฆ่าปิ่นทำไม?” เรียวกระชากเสียงถาม
“ฆ่าแม่ของคุณเพราะครั้งหนึ่งแม่ของคุณเคยเหยียบเท้าฉันแล้วไม่ขอโทษ ฆ่าปิ่นเพราะฉันอิจฉาเขา แค่นี้แหละเหตุผล” เธอตอบเสียงดังฟังชัด เธอตอบเรียวเหมือนกับที่เคยบอกกับบิดาเอาไว้ตามสัญญาที่ให้ไว้กับบิดา เธอจะรับผิดแต่เพียงผู้เดียว เรียวกำมือแน่น หายใจแรงจนอกของเขากระเพื่อม ดวงตาขวางเหมือนคนที่ไม่อาจควบคุมความโกรธได้
“คำตอบของเธอคือการตัดสินใจของฉัน ในเมื่อเธอฆ่าแม่ของฉันด้วยเหตุผลเพียงเท่านี้ ฉันก็จะฆ่าแม่ของเธอด้วย
