รถลีมูซีนคันสีดำวิ่งเข้ามาจอดหน้าทาวเฮาส์แห่งหนึ่งในย่านนอกเมือง ซึ่งเป็นทาวเฮาส์ที่ตั้งอยู่หลังเดียวบนเนินเขาตรงนี้ คนที่นั่งมาด้วยโดยไม่รู้อิโหนิอิเหน่อย่างเธอต้องมองไปรอบๆเพื่อป้องกันตัวเอง
“กลัวเป็นด้วยงั้นหรอ”คนที่มองดูปฎิกิริยาของคนข้างกายอยู่ตั้งนานอดที่จะพูดออกมาไม่ได้ เพราะเธอเอาแต่มองไปรอบๆทุกทิศทางเหมือนจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาอย่างนั้นแหละ
“ฉันก็อยากรู้ว่าคุณหลอกฉันมาขายส่งให้คนอื่นหรือเปล่า”ฉันหันไปตอบกลับคนปากร้ายทันที ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่ารู้สึกว่าช่วงนี้เขาพูดมากขึ้น แถมยังมีแต่ประโยคที่เจ็บแสบไปทั้งภายในเลยด้วย ร้ายกาจจริงๆ ไม่รู้ว่าเวลาที่เธอไม่อยู่เขาไม่กินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า
“ฉันคงรวยมากแน่ๆ ถ้าเอาผู้หญิงอย่างพวกเธอมาขายออกนอกประเทศ เสนอตัวนักนะ”
เป็นอีกประโยคที่ฉันได้แต่มองเขาพร้อมกับทำตาปริบๆเพราะพูดอะไรไม่ออก
“เจ็บนะ!”ฉันถลึงตาใส่คนตรงหน้าอย่างเหลืออด เขาจ
