หลังจากฉันเเยกกับพ่อหนุ่มยิ้มง่ายคนนั้นเเล้วฉันก็รีบเดินจ้ำอ้าวกลับห้องทันที ไม่รู้ว่าป่านนี้เด็กเเสบทั้งสองจะเป็นยังไงบ้าง
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงของฉันเวลาเหยียบลงบนพื้นกระเบื้องทำให้เกิดเสียงตึกตักตลอดทางเดิน ฉันขึ้นลิฟต์มาจนถึงชั้นบนสุด พอลิฟต์เปิดฉันก็เดินตรงออกมาทันทีก่อนจะปรายตามองห้องฝั่งตรงข้ามที่ไฟยังสว่างจ้า
เเอด~~
"อุ้บ!!"
พอฉันเปิดประตูเข้ามาก็ต้องตกใจเมื่อมีมือปริศนาจับไหล่ฉันหมุนเข้าผนังก่อนจะเอามือมาปิดปากฉันไว้อย่างรวดเร็ว! ฉันได้เเต่ดิ้นเร้าๆเมื่อสถานการณ์ตอนนี้เริ่มไม่ปกติเเล้ว!
"เอาของมีค่าออกมาให้หมด!!"เสียงต่ำที่ดังอยู่ใกล้หูทำให้ฉันรีบหดคอหนีอย่างอัตโนมัติ
ฉันพยายามมองหน้าคนที่อยู่ในความมืด มิน่าตอนเข้ามาฉันรู้สึกถึงความเเปลกๆ อย่างเเรกฉันลืมล็อกห้อง อย่างที่สองทำไมเเม่บ้านที่ฉันจ้างมาไม่มาเปิดไฟรอ ฉันประมาทเกินไปจริงๆ เเต่ทำยังไงถึงจะมีคนมาช่วย
