หางโผล่
641 คำ
BEAUTY WISH THAILAND
บรื้น.............เอี๊ยด..... รถซุปเปอร์คาคันหรู วิ่งเข้ามาจอดที่บริษัท เครื่องสำอาง และความงามระดับประเทศ
" นี้ๆดูนู่นสิ ใช้ยัยณิรินหรือเปล่า นางสวยขึ้นเนอะแต่ รถนั้นก็ด้วย สงสัยจะมีเสี่ยเลี้ยง
อย่างที่เขาพูดกันจริงๆ" เสียงหญิงสาว 4-5คนกำลังจับกลุ่มคุยกัน แล้วมองมาที่ณิชาด้วยสายตาเย้ยหยัน ก้อนจะมีใครบางคนเดินเข้ามา
" นี้ณิรินเธอคงจะมีเสี่ยเลี้ยงจริงๆสินะ ถึงได้มีรถหรูราคาแพงแบบนี้มาขับ" หญิงสาวหน้าตาดี ด้วยมีดหมอเดินเข้ามา กอดอกทักทายด้วยสายตาเหยียดหยาม ดูถูก ณิชามองหน้าหญิงสาวนิ่งด้วยสายตาเรียบเฉย จนคนที่มองอยู่กลัว ก่อนจะถ่อยออกมาให้เธอเดินเข้าไปข้างใน
" ยัยณิริน ดูไม่เหมือนณิรินคนเดิมเลยเนาะ หรือว่านางจะโดนผีเข้า" หญิงสาวหน้าตาดีอีกคนหนึ่งพูดขึ้นมา ด้วยท่าทางตื่นเต้น
office
ณิชาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานของ ณิรินไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโต๊ะตัวไหนของเธอ เพราะโต๊ะทงานของณิรินจะมีตุ๊กตาน่ารักๆ อยู่เต็มไปหมด
" นี้มาได้สักทีนะ ปล่อยให้พวกฉันทำงานจนมืองิก เป็นเพราะแกสตอว่าตาย พวกฉันเลยต้องทำงานที่แกค้างไว้ เกือบตาย พูดแล้วมันหน้าตบนัก" หญิงสาวปากแดง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร นางชื่อชมพู่ แผนกการขาย
เหมือนที่ณิรินอยู่นี้แหละ ณิชาได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองตาขว้างใส่หญิงสาวที่ทำท่ายกมือจะตบเธอ ชมพู่เห็นสายตาแบบนั้นก็ลดมือลง
ก่อนจะกระทืบเท้าเดินหนี
" ฮื้อ....นี้พี่ณิรินทนอยู่กับคนพวกนี้ได้ไหงกัน" ณิชาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆ
" นี้ยัยณิรินเธอมาก็ดี แล้วเข้ามาหาฉันหน่อย" ผู้จัดการสาวสวย เรียกเสียงดุให้ณิชาเข้าไปพบข้างใน ระหว่างทางที่เดินอิกไป ก็มีสายตาเกลียดชังมองตามหลังมา ณิชาเห็นแบบนั้นก็นึกสงสารพี่สาวตัวเองขึ้นมาจับใจ ว่าเธอทนอยู่ที่นี้ได้ยังไง
" นั่งก่อนสิ" เสียงผู้จัดการผายมือออก เป็นสัญญานเชิญให้นั่ง ณิชาที่เดินมาถึงห้องทำงานไม่รอช้าก็ดึงโต๊ะออกมานั่ง
" ณิริน ข่าวที่ออกมาว่าเธอเสียชีวิตน่ะ ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่" ผู้จัดการถามออกมาด้วย น้ำเสียงที่ดูจะเป็นห่วง แต่ด้วยสัญชาตญาณของเธอ บอกว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายมาก
" ใครเป็นคนให้ข่าวเหรอค่ะ " ณิชาถามออกมาเสียงเรียบ แล้วมองหน้าผู้จัดการด้วยสายตาเย็นชา น้ำหนึ่งผู้จัดการสาว ที่เห็นท่าทีคนคงตรงหน้าเปลี่ยนไปก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
" ผู้จัดการมีแค่นี้ใช่มั้ยค่ะ ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ" ณิชา ลุกขึ้นยืนหันตัวกำลังจะเดินออกไป
" นี้แกอีโสเพณีชั้นต่ำ แกกล้าดียังไง ถึงได้หันหลังให้ฉัน นี้แกอยากตายจริงๆใช่มั้ย นางสารเลว" น้ำหนึ่งผู้จัดการใหญ่ ฝ่ายการตลาด กัดกรามแน่นก่อนจะตะหวาดเธอออกมาด้วยความโมโห ณิชาได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เพราะนี้เป็นแผนของเธอที่อยากให้ ผู้จัดการคนนี้หางโผล่
" หึหึหึ ซ้อนไม่อยู่จริงๆสินะหาง" ณิชาหัวเราะออกมาจากในลำคอ ก่อนจะหันกลับไปหา ผู้จัดการที่นั่งกอดอกมองเธออย่างไม่พอใจ
- ผู้เขียน
