ยกจูบแรกให้ คนของใจ
643 คำ
คอนโด
ระหว่างทางที่ขับรถซุปเปอร์คาลหรูของ ณิชาออกมา ณิชาก็ได้เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเธอเมื่อตอนไปอยู่กับผู้เป็นพ่อ ให้ชายหนุ่มฟัง เพราะคิดว่ายังไงซะ น้ามิ้นกับน้าเอก ซึ่งเป็นพ่อกับแม่ของหนึ่ง ก็ต้องบอกสักวันอยู่ดี หนึ่งพอได้ยินแบบนั้นเข้าก็ตกใจเล็กน้อย แต่ความสงสารที่มองเข้าไปในสายตาคู่นั้นเวลาพูดถึงงานของเธอ มันว่างเปล่าจนเหน็บหนาวมากกว่า
ชั้นที่30
" Good night ค่ะพี่หนึ่งขอบคุณสำหรับ วันนี้นะค่ะ" ณิชายิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่ม อย่างที่ไม่เคยยิ้มแบบนี้กับใครมาก่อน หนึ่งเวลาเห็นรอยยิ้มนั้นก็มักจะใจสั่นทุกที อย่างยากจะห้ามได้
" อื้ม" หนึ่งไม่พูดอะไร เขาพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับรู้ก็เปิดห้องเข้าไป แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขา ขาทั้งสองข้างก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงหวาน ของคนข้างๆพูดออกมา
" ขอโทษที่หนูจูบพี่หนึ่งวันนี้ แต่นี้เป็นจูบแรกของณิชาเลยนะค่ะ ณิชาให้พี่หนึ่งค่ะ" ณิชาผู้หญิงที่มีความกล้าบ้าบิ่น กับทุกเรื่อง เธอก็เลยตัดสินใจพูดความรู้สึกของตัวเอง ออกไป โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มข้างๆ
ที่ได้ฟังหัวใจเจ้ากรรม กับเต้นแรงกว่าเดิมจนแทบทะลุออกมา ณิชาพอพูดจบแล้วก็รีบเดินเข้าห้องไป พร้อมทั้งเสียงหัวใจดวงน้อย เมื่อเจอเจ้าของ ของมันก็เต้นแทบจะทะลุออกมาเช่นเดียวกัน หนึ่งได้ยินแบบนั้นก็ยืนตกตะลึง หน้าแดงก้อนเนื้อในอก เต้นแทบทะลุ ออกมาด้านนอก
ระเบียง
ณิชาเดินยิ้มเข้ามา ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นทำหน้าเครียดเมื่อนึกถึง ชายร่างกำยำทั้ง5คน ที่เธอจัดการไป
" มันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ว่าแต่จะเป็นใครกัน" ณิชาพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เธอยืนหันหน้ามองไปบนท้องฟ้า แล้วพ่นควันออกมาอย่างคนใช้ความคิด
" ณิริน ใครเป็นคนทำพี่กันแน่ แล้วทำไมมันถึงทำ" ณิชา พูดออกมาเบาๆเหมือนเป็นคำถาม แต่ไม่ได้คำตอบ
ไม่นานณิชาก็เดินเข้ามาอาบน้ำ ก่อนจะได้ยินเสียงข้อความจากโทรศัพท์ ของณิริน
ติ่งๆ ติ่ง ๆ
( ยัยณิริน นี้ตกลงเธอไม่ได้ตายจริงๆใช่มัย เพราะมีคนส่งรูปที่แกไปเที่ยว ถ้ายังไม่ตายก็ช่วยกรุณากับมาทำงานด้วย รู้ไหมว่าพวกฉันเดือดร้อนแค่ไหน ยัยบ้า) ณิชาหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาอ่านข้อความ อย่างอารมณ์เสีย เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีใครกล้าด่าพี่สาวตัวเองได้ถึงเพียงนี้ ณิชาพิมพ์ข้อความตอบกลับไป จากนั้นรอยยิ้มร้ายก็โผล่ที่ใบหน้า เคร่งเครียดนั้นเหมือนว่าเธอจะคิดอะไรบางอย่างออก
: OK เจอกันพรุ่งนี้ : ณิชา พิมพ์ไปยิ้มร้ายไป ไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา
( อีณิริน เดี๋ยวนี้มึงกล้าพูดไม่มีหางเสียงกลับกูเหรอ กลับมาแกเจอดีแน่ ) คำพูดของคนที่อยู่ในข้อความที่พิมพ์กลับมา ยิ่งทำให้ณิชา
มั่นใจว่าสิ่งที่เธอคิดไว้ ไม่หน้าจะเกินจริงเท่าไหร่นัก ณิชาคิดได้แค่นั้นก็ยิ้มออกมาอย่าง พอใจ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์และเข้านอน อย่างคนอารมณ์ดีและมีแผนการในหัว
" ขอบคุณนะณิริน อย่างน้อยพี่ก็ยังเหลือโทรศัพท์ ไว้ให้ฉันตามเด็ดหัวพวกที่มันทำร้ายพี่" ณิชา หลับตาบ่นอุบอิบ กับตัวเองก่อนจะเผลอหลับไป
- ผู้เขียน
