กับบ้าน
617 คำ
บ้านหลังใหญ่
บรื้น.....บรื้น....เอี๊ยด........ เสียงรถเก๋งคันเก่าวิ่งด้วยความเร็วสูง เข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ คนในบ้านที่ได้ยินแบบนั้นต่างก็ตกใจ จนวิ่งกันออกมาดู
" ณิชา ณิชา ลูกแม่" เสียงหญิงวัยกลาง เรียกหญิงสาวเสียงดังด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้ามากอดด้วยความคิดถึง แล้วพาเข้ามาในบ้าน
จากนั้นณิชาที่เป็นคนใจร้อน ที่อยากรู้เรื่องราวความเป็นมา ของการตายของพี่สาวฝาแฝด ก็เริ่มสิบถามเรื่องราว ความเป็นมา
คุณหญิงวิชุดา ทั้งพูดทั้งร้องไห้ออกมาจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด
เวลาต่อมา
" พี่ณิริน นี้เกิดอะไรขึ้นกับพี่กันแน่" ณิชาที่เข้ามาในห้องขอพี่สาวฝาแฝด ก่อนจะเริ่มค้นหาเอกสาร การทำงานหลักฐานต่างๆ ก่อนจะเจอเอกสาร การฝากครรภ์ นั้นยิ่งทำให้เธอกำกระดาษในมือแน่นจนแทบแหลกแหลว ขึ้นมาในทันที ด้วยความโมโหเธอจึงลงไปคุยกับผู้เป็นแม่
" คุณแม่ค่ะ คือว่าณิชาจะออกไปอยู่คอนโดนะค่ะ" ณิชา เธอได้ซื้อคอนโดกลับพี่ชายของเพื่อนสนิทเธอไว้แล้ว ก่อนที่เธอจะมาที่นี้ โดยมีนิ่มกับจุ๊บแจง จัดการให้
" หนูไม่พักก่อนละลูก หายเหนื่อยแล้วค่อยไปก็ได้" คุณหญิงวิชุดา บอกลูกด้วยความห่วงใย เพราะตอนนี้เธอเหลือลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น เธอเลยรู้สึกเป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดอะไร ขึ้นกับเธออีกคน
" ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ ไม่ต้องห่วงนะค่ะ" ณิชายิ้มบอกคนเป็นแม่ แต่สายตาของเธอยังคงดูเรียบเฉยเหมือนเดิม ซึ่งแตกต่างจากพี่สาวฝาแฝดของเธอ ณิรินเป็นคนอารมณ์ดี
ออ่นหวาน ยิ้มง่าย คุยเก่ง อัธยาศัยดีจึงเป็น
ที่รักใคร่ของผู้พบเห็น ผิดกับณิชา สวย น่ารัก เผ็ด เซ็กซี่ ดุดัน ( โหดเหี้ยม) ร่วมๆแล้วคือสวยอันตราย
" ถ้างั้นหนูระวังตัวด้วยนะลูก" คุณหญิงวิชุดา รู้นิสัยลูกคนนี้ดีว่าเป็นคนหมั่นใจ และตั้งใจจะทำอะไรไม่มีทางเปลี่ยนใจเธอได้เด็ดขาด และที่สำคัญนิสัยที่เด็ดขาด เหมือนผู้เป็นพ่อ จึงทำให้คุณหญิงวิชุดารับรู้ได้ทันที ว่าลูกสาวที่เคยเป็นนางฟ้าตัวน้อยบอบบาง ได้เปลี่ยนเป็นลูกสาวซาตานไปแล้วเรียบร้อย
" ค่ะแม่ไม่ต้องห่วงนะค่ะ" ณิชากอดผู้เป็นแม่ก่อนจะหอมแก้มแล้ว เดินออกมาโดยมีวิชุดาเดินออกตามมาส่ง
" นายส่ง จ้ะไปส่งคุณหนูณิชาที่คอนโดทีจ้า"
วิชุดาเรียก ส่ง คนขับรถที่ไปรับลูกสาวจากสนามบินเมื่อกี่ให้ไปส่งผู้เป็นลูก นายส่งได้ยินแบบนั้นก็กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเดินเข้ามาหาผู้เป็นเจ้านาย อย่างคอตกเมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายของณิชาที่ยกยิ้มมุมปากมอง อย่างยากที่จะค้าดเดา
" ลุง" ณิชายื่นมือออกไปทำท่าแบออก เหมือนเป็นคำสั่งในๆว่าเอากุญแจในมือมาซะดีๆ
" ค/ คุณ/ คุณหนู อย่า อย่าขับเลยนะครับ" นายส่งพูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก พอนึกถึงภาพเมื่อกี่ที่ผู้เป็นเจ้านายขับก็กลัวขึ้นมา
" อื้อ" ณิชาพูดแค่นั้น นายส่งก็ค่อยๆยื่นกุญแจรถให้ คุณหญิงวิชุดายืนยิ้มส่ายหัวเบาๆ เพราะเธอรู้จักลูกสาวดี
บรื้น บริ้น บรื้น บรื้น.............
เสียงรถเก๋งวิ่งด้วยความเร็วสูงพุ้งออกไป สู่ถนนใหญ่ โดยที่มีนายส่งนั่งเกาะราวเกาะไว้แน่นนั่งตัวเกร็งแทบจะเปลี่ยนเป็นหลับตา
- ผู้เขียน
