ความคิดถึง
646 คำ
20.00น.
ณิชา กำลังยืนดูดบุหรี่ อย่างไม่สนโลกเพราะเธอทำใจไว้แล้วว่ายังไงซะก็ต้องอยู่ที่นี้อีกนาน ดังนั้นเธอต้องทำใจให้ชินกับ คนบ้าข้างห้องให้ได้
" นี้คุณ ฉันไม่ได้จะฆ่าตัวตาย " ณิชาหันไปพูดกับคนข้างห้องอย่างเป็นมิตร ก่อนที่เธอจะตะลึงเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ด่าเธอเมื่อตอนกลางวัน
" อะ ไอ้ ไอ้ พี่หนึ่ง" ณิชาพูดออกมาเสียงตะกุกตะกัก เมื่อรู้ว่าเป็นใคร หนึ่งเห็นว่าหญิงสาวเห็นแล้วว่าเป็นใครก็ยกยิ้มมุมปาก อย่างพอใจ ณิชาเห็นแบบนั้นก็หันหน้าออกมา อย่างอารมณ์เสียทันที เพราะเธอจำได้ว่าตอน ม.3 เธอเคยสารภาพรักกับหนึ่ง แต่โดนหนึ่งปฎิเสธ เลยทำให้เธออายจนแทบหมุดดินหนี
" กลับมาทำไม" หนึ่งถามออกมาหน้าตาย แต่คนฟังกลับไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก
ณิชาได้ยินแบบนั้นหัวใจที่ด้านชาก็กับมาทำงานอีกครั้ง
" อยากมาก็มา" ณิชากับมาดึงหน้าเรียบสายตาว่างเปล่าเหมือนเดิม พูดออกไปหนึ่งที่เห็นสายตานิ่ง นิ่งจนแทบเหมือนคนไม่มีชีวิต ก็รู้สึกแปลกใจ หัวใจแกร็งก็รู้สึกวูบโหวงขึ้นมา ทั้งๆที่คิดว่าจะกวนเธอแท้ๆ แต่พอเห็นณิชาเปลี่ยนไปหนึ่งก็ไม่อยากกวนเธอ เพราะเขาก็รู้ข่าวมาบ้างว่าพี่สาวฝาแฝดเธอโดนฆ่าตาย เลยทำให้เธอต้องมาที่นี้ แต่จะมาด้วยสาเหตุใดนั้น เขาก็ยากจะเดา เพราะตั้งแต่เธอตามผู้เป็นพ้อไปเรียนที่ต่างประเทศ หนึ่งก็ไม่ยินข่าวคราวเธออีกเลย เพิ่งจะได้ยินอีกครั้งก็ตอนที่นิ่มผู้เป็นน้องสาว และเป็นเพือนรักของเธอติดต่อซื้อคอนโด
" อื้ม มีไรให้ช่วยก็บอก พี่อยู่ข้างห้อง" หนึ่งที่รู้สึกได้ว่าณิชาไม่เหมือนเดิม ก็เลิกพูดกวนเลยเปลี่ยนมาจริงจัง ณิชาได้ได้ยินแบบนั้นถึงแม้จะแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะเธอไม่ได้เป็นเด็กผู้หญิงหน้าโง่คนเดิมอีกแล้ว
" คงไม่ต้องหรอก ขอบคุณนะค่ะ" ณิชายิ้มแต่สายตาเธอยังเรียบเฉย เฉยจนทำให้คนที่มองรู้สึกได้ถึงความเย็นชานั้น ณิชาพูดจบก็ดับบุหรี่แล้วเดินเข้าห้องไป โดยปล่อยให้หนึ่งมองตามหลังด้วยความรู้สึกหลากหลาย และหัวใจที่เต้นแรงเมื่อเห็นเธอยืนดูดบุหรี่เมื่อตอนกลางวัน อยู่ๆก็รู้สึกวูบโหวง ก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปข้างในเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัว ไปผลับที่เปิดหุ้นกับเพื่อนๆ
" ณิชาแกจะรักเขาไม่ได้ เขาไม่เคยรักแก แกต้องจำใส่สมองอันน้อยนิด ของแกเอาไว้ให้ดี " ณิชายืนหันหลังเอมือกุมหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้ เธอไม่รู้ว่าประตูเลื่อนทีเธอเลื่อน
มันปิดไม่มิด หนึ่งที่กำลังจะเดินเข้าข้างใน เลยได้ยินทุกคำพูดของเธอ หนึ่งได้ยินแบบนั้นหัวใจที่วูบโหวงเมื่อกี่ ก็กับมาเต้นเป็นจังหวะสามช่าอีกครั้ง ก่อนเขาจะยิ้มหวาน และพูดออกไป เหมือนอยากทำให้เธอรู้สึกเช่นกัน
" พี่ดีใจที่ณิชากลับมา " จากนั้นหนึ่งก็เดินยิ้มกริ่มเข้าไปข้างในโดยปล่อยให้ คนร่างบางหันกลับมามองด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะเห็ว่าประตูเลื่อนมันปิดไม่สนิท ณิชาเห็นแบบนั้นก็รู้สึกอายจนหน้าแดง แทบมุดดินหนี ก่อนจะนึกถึงคำที่หนึ่งพูด หัวใจดวงน้อยที่ตายด้านมานานก็กลับมาเต้นแรงจนแทบ ทะลุออกมาอีกครั้ง
- ผู้เขียน
