#ช่วงเที่ยงของวัน
ร่างเล็กลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกตัว มือเรียวเล็กยกมือขึ้นกุมขมับของตัวเองเมื่อรู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิด แต่พอเธอขยับตัวเท่านั้น
“โอ๊ย” ร่างของฉันมันปวดระบมไปหมด แต่เมื่อได้สติว่าไม่ใช่ห้องตัวเองฉันก็หันมองร่างสูงที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรนั้น ฉันจึงรีบดันตัวลุกขึ้นเพื่อออกไปจากห้องเขาให้เร็วที่สุด แต่เมื่อขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้น…
หมับ!
“จะไปไหน” เสียงทุ้มดังขึ้นฉันจึงหันไปมองเทอร์โบที่นอนจ้องมองใบหน้าของฉันเรียบนิ่ง
“จะกลับห้อง”
“เอาเสร็จแล้วทิ้ง?” ทอฝันยังไม่ได้ตอบอะไรออกไป มือแกร่งก็กอดรัดรอบเอวของเธอเอาไว้ ก่อนใบหน้าคมคายจะซุกลงที่ซอกคอขาว
“ออกไปนะ ฉันจะกลับห้องแล้ว” ฉันพยายามดันเทอร์โบให้ออกจากการกอดรัดฉันเอาไว้
“อยู่ต่อก่อนได้ไหม” น้ำเสียงออดอ้อนของเทอร์โบทำเอาหัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมา
“….”
“ทำไมใจเต้นแรงจังเขินเหรอ?” เจ้าของใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นถาม
“ใครจะเขินนา
