ตอนที่10 พรหมลิขิต
เพียงฟ้าใจหายวาบสองมือน้อยๆ ของเธอจึงรวบเอวของเขาเอาไว้โดยอัตโนมัติพลางซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างนั่นด้วยความกลัวว่าจะร่วงลงมาเหมือนที่เขาขู่ รถจักรยานยนต์คันใหญ่เคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วพอประมาณผ่านบ้านช่องของชาวบ้านหลายหลังคาเรือน เด็กเล็กบางคนหัวเราะชอบใจพลางชี้ไม้ชี้ไม้ชี้มือขบขันกับท่าทางของคนที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ที่ผ่านหน้าพวกเขาไป แม้ว่าวิวทิวทัศน์สองข้างทางจะสวยขนาดไหนก็ตาม ทว่าเวลานี้คนซ้อนท้ายไม่ได้มีกระจิตกระใจชื่นชมกับความงดงามใดๆ ทั้งนั้นนอกจากเกาะเอวของเขาเอาไว้แน่นหลับตาปี๋ภาวนาให้เขาพาเธอไปถึงยังจุดหมายสักที
ไออุ่นของร่างบางที่แนบชิดแผ่นหลังของเขาอยู่สร้างกระแสความรู้สึกบางอย่างที่อยู่เหนือคำอธิบายวิ่งเข้าสู่หัวใจของนายหัวหนุ่มโดยตรง ใช่ว่ากายหนุ่มที่ผ่านมาแล้วกว่าสามสิบสามหนาวจะไม่เคยแนบชิดสนิทเนื้อกับร่างกายนุ่มนิ่มเปล่าเปลือยซะเมื่อไหร่กัน หากครั้งนี้ม
