สิงหราชสอนเจ้าแมวแปดชีวิตทุกอย่าง ยกเว้นการอยู่อย่างไรโดยปราศจากเงาของเขา
ข้อเดียวที่เขาไม่เคยสอน..
ปลายฟ้ายืนมองรถของสิงหราชที่ขับออกจากรั้วบ้านผ่านหน้าต่างห้อง ก่อนจะเบะริมฝีปากแล้วปล่อยโฮออกมากับความงี่เง่าของตัวเอง
“ไม่น่าไปดุเฮียแบบนั้นเลย ฮึก ปลายฟ้าเธอมันโง่หรืองี่เง่ากันแน่” กำปั้นเล็กเคาะหัวตัวเองสองสามทีเพื่อเรียกสติ
รู้อยู่เต็มอกว่าหลังจากนี้เขาจะต้องพบเจอกับอะไร แต่เธอก็เผลอทำตัวไม่น่ารัก เพิ่มเรื่องให้สิงหราชต้องหนักใจ
“หนูจะไม่ดื้อแล้ว ฮือ” ปลายฟ้าเบะริมฝีปากปล่อยโฮเหมือนเด็กน้อย
ครันพอจะวิ่งลงตามเขาไป แข้งขามันก็เกิดอาการชาจนวิ่งไม่ออก สุดท้ายก็ทำได้แค่มองรถหรูของสิงหราชขับจนลับสายตา แล้วทิ้งร่างนั่งลงกอดเข่าอย่างใช้ความคิดทั้งน้ำตา
“เฮียธีร์..”
ทางฝั่งสิงหราชที่ขับรถออกจากรั้วของราพณา เขาก็ถอนหายใจทิ้งนับครั้งไม่ถ้วน เพราะเพื่อนสาวที่เพิ่งกลับจากอเมริกาโทรหาเพื่อร
