“เฮียจะตีก้นหนูจริงเหรอ”
เสียงคำถามกับสีหน้าตื่นตระหนกของปลายฟ้าทำให้รู้ว่าสิงหราชเอาจริง ไม่ได้ล้อเล่นแต่อย่างใด ซ้ำยังใช้โทนเสียงดุดันในการเค้นสอบถามราวกับเธอเป็นผู้ร้ายอีกต่างหาก
เขาจับเธอให้นอนคว่ำหน้าแล้วเกยไว้บนตัก ล็อคช่วงตัวไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหนได้
“ถ้าตอบฉันได้ว่าเข้าไปทำอะไร ฉันก็จะไม่ตีเธอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“หนูก็ตอบไปแล้วไงคะว่าไม่ได้ทำอะไรอ่ะ” ปลายฟ้ายืนกรานเสียงหนักแน่น
หลังได้ยินคำตอบจากเด็กดื้อ สิงหราชก็ส่ายหน้าไปมา ดูก็รู้ว่าเจ้าเด็กคนนี้กำลังโกหกคำโตอยู่
“เด็กเลี้ยงแกะ”
“หนูเปล่า”
“ดื้อ”
“อ้ะ” ปลายฟ้าร้องลั่น ดิ้นพล่านบนตักแกร่งหลังสิงหราชฟาดมือลงบนก้นเธอทีนึง
ใบหน้าสวยเริ่มเบะริมฝีปากคล้ายคนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ แต่ไม่พ้นประกายความดื้อรั้นที่ฉายชัดในแววตาฉบับเจ้าตัวแสบอยู่ดี
“เฮียตีหนูทำไมคะ ไอ้คนใจร้าย” คนตัวเล็กดิ้นบนตักสิงหราช หวังว่าจะหลุดเป็นอิสร
