“เฮือก”
เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังสนั่นเหมือนกระชากวิญญาณหญิงสาวที่นอนหลับใหลให้ได้สติ เธอเบิกตาโพลงแล้วดีดตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างหวาดผวา โดยที่ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ
หัวใจดวงน้อยเต้นล่ำไม่เป็นส่ำราวกับจะหลุดออกจากอก ปลายฟ้ายกมือขึ้นลูบคมหน้า ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มือถือหัวเตียงแล้วเปิดเช็คดูวันที่
“กลับมาแล้ว..” ริมฝีปากเล็กพึมพำขึ้น ลำคอแห้งผาดจนรู้สึกเจ็บเวลากลืนน้ำลาย
สองขารีบก้าวลงจากเตียงจนเกิดอาการเซเล็กน้อย เหมือนสมองมันปวดหน่วงแล้วหัวก็ตึงขมับ
กลายเป็นว่าโลกทั้งใบในตอนนี้กำลังหมุนสลับกันไปมา องศาทางการมองเห็นผิดเพี้ยนไปหมด
“วันนี้เฮียสิงห์จะกลับมาจากอเมริกา คุณลุงจะบอกเขาเรื่องการรับช่วงงาน อุบัติเหตุเรื่องรถ.. อ่า ผู้หญิงที่ชื่อมิลิน ลูกสาว.. ฐานะทางครอบครัว”
หญิงสาวในชุดนอนบ่นพึมพำบางอย่าง ราวกับกลัวตัวเองจะลืม หลังเกิดอาการเบลอจนพูดจาไม่ได้ศัพท์ จับใจความได้ไม่ครบประโยค
