แสงสว่างยามเช้าช่วงฤดูหนาว ที่ไม่มีแสงแดด มีแต่หมอกหนาปกคลุมไปทั่ววังหลวงนาบีลุกขึ้นแต่งตัวเรียบร้อย แล้วนางเตรียมน้ำสำหรับล้างหน้าและทำความสะอาดฟันและช่องปากพระราชาหนุ่มลุกขึ้นโดยปราศจากอาภรณ์ ตรงมาสวมกอดนาบีข้างหลัง
‘’ฝ่าบาทยังมิได้แต่งองค์เลยนะเจ้าคะ”
นาบีก้ม หน้าอย่างเขินอายหัวใจเต้นตูมตามทุกครั้ง เมื่อเห็นสรีระร่างกายที่เราบรรดานางในทั้งหลายปรารถนาพระราชา หนุ่ม จับนาบีหันหน้ามานาบียังคงก้มหน้า
“ เจ้าชอบมองตรงนั้นของข้ามากกว่าใบหน้าของข้าหรือ นาบี ละล่ำละลักรีบเงยหน้า มาสบตาของพระราชาหนุ่มทันที”
“ นึกว่าเจ้าชอบมองตรงนั้นของข้ามันคงน่ารักมากสำหรับ เจ้าเห็นก้มหน้ามองอยู่นั้น”
“ฝ่าบาท ทรงตรัส อะไรหม่อมฉัน อายนะเจ้าคะ”
“อายอะไรนักหนาข้านอนกับเจ้ามาหลายครั้งแล้วยังไม่ชินอีกหรอ?”
“ ฝ่าบาท… ฝ่าบาทพระยะค่ะ ฝ่าบาททรงหายไปไหนพะยะค่ะฝ่าบาท”
“เสียงเอะอะโวยวายภายนอกทำให้นาบีต้องรีบแต่งตัวให
