ถึงโรงพยาบาลทุกคนรีบพาตัวอคิราห์เข้าห้องฉุกเฉินทันทีเพราะถึงแม้แผลจะไม่ใหญ่มากแต่ก็ลึกพอสมควร ที่หน้าห้องพยาบาลมีธีสิสกับต้นหอมที่นั่งรอหมอออกมาแจ้งอาการ ธีสิสได้จัดการโทรบอกกับเจ้จวงแล้วสักพักก็คงจะมา
“หิวหรือเปล่า ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่เรา” ธีสิสหันไปถามคนที่เอาแต่นั่งหน้าขรึม หน้าตาดูโมโหขึงขังมือก็กำแน่นเหมือนโกรธอะไรใครอย่างนั้น แต่ธีสิสเดาว่าคงหิวจนโมโหแต่ความจริงแล้วเธอกำลังรอตบแม่ผัวชั่วที่คิดจะทำร้ายเอต่างหาก
“ไม่เป็นไรค่ะ หอมทนได้”
“เอางี้ หอมนั่งรออยู่นี่นะเดี๋ยวพี่ไปซื้ออะไรให้กิน”
“ไม่เป็นไรค่ะหอมเกรงใจ”
“เอาน่าแป็บเดียว เดี๋ยวพี่มานะ”
“พี่ธี พะ….” แม้ต้นหอมจะปฏิเสธแต่ธีสิสก็ยังดื้อรั้นยืนยันจะไปให้ได้ร่างเล็กๆ ที่ลุกขึ้นยืนพยายามร้องห้ามได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินห่างออกไป ในใจคิดว่าไม่แปลกใจเลยที่น้ำหอมดีกับคนๆ นี้เหลือเกิน คงเป็นธรรมดาของมนุษย์ยิ่งมนุษย์ที่เกิดม
