สัญญาเด็กอมมือ
ลงเอยเล่าเรื่อง
เมื่อเขาได้ยินผมบอก ก็ดูเหมือนจะช็อกไปชั่วขณะ ก่อนร้องเสียงดัง “สาด! กูไม่ไหวแล้ว มึงจะเอายังไงกันแน่ เชี่ยลงเอย”
ผมบีบจมูกเชิดรั้นของปืนใหญ่ บีบพอให้เขาหายบ้าพลัง และคุมสติตนให้เป็นปกติ “บอกแล้วไง สุภาพกับผมหน่อย อีกอย่างปืนใหญ่ ทำตัวไม่น่ารักกับผมก่อน ฉะนั้น คนไม่น่ารักต้องถูกทำโทษ!”
“นี่ผมไปเหยียบหาง เอ๊ย เหยียบตีนเอ่ยเอ๋ยตอนไหนไม่ทราบ ฮะ ถึงตามตอแยกันขนาดนี้” น้ำเสียงเขายียวน สีหน้าก็กวนจัด ผมหรี่ตามองเขา ปล่อยมือจากปลายจมูกเชิดรั้นของปืนใหญ่ แล้วจับแก้มของเขาแทน ผมบีบเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว เวลาเขาโมโห ทำหน้าบึ้ง และถลึงตาใส่ผมอย่างเอาเรื่อง ดูเหมือนเด็กเล็กๆ ที่กำลังจะแผลงฤทธิ์ ให้ตายสิ ใครเห็นไม่คลั่งรักปืนใหญ่ ก็บ้าแล้ว
“ปืนใหญ่คงลืมเรื่องเก่าๆ ไปมั้ง แต่ผมนอกจากเป็นคนลืมช้า ยังมีความจำดี ถึงตอนนั้น เป็นคำพูดของเด็กตัวอ้วนแสนขี้แย แต่ผมรักษาสัจจ
