เฮียเอยของน้องปืน
ปืนใหญ่เล่าเรื่อง
ผมกับแดนไกลได้ขนมแล้วก็ไปที่โรงเรียน วันนี้ทุกอย่างดูเหมือนมีพายุเข้า ผมเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไร ช่วงใกล้เลิกเรียน เจริญพรเดินมาหา พูดถึงเรื่องการเล่นกีฬาและการแข่งขันทักษะวิชาชีพ มันถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของโรงเรียนผมกับโรงเรียนพาณิชย์ซึ่งอยู่ละแวกเดียวกัน และสองโรงเรียนมีผู้บริหารในหมู่เครือญาติ กิจกรรมดังกล่าวจัดแข่งขันทุกปี และผู้ชนะแต่ละรายการมีเงินรางวัลหลักพันไปจนถึงหลายหมื่นบาท
“เออ มึงรู้หรือยัง ไอ้แดนมันจะลงต่อยมวย”
“อ้าวเมื่อเช้ายังนอยด์อยู่เลย จู่ๆ ทำไม ถึงบ้าระห่ำลงต่อยมวย”
“คงอยากได้เงิน คนชนะได้รางวัลตั้งสามพันนะโว้ย แถมมีโควตาเข้าเรียนต่อระดับมหา’ลัย แต่นั่นยังน้อยไป มึงรู้ไหม ไอ้อเนก มันลงแข่งขันทักษะการออกแบบร้านฟูดทรักและขายอาหาร”
“ฉิบหาย!” ที่ผมร้องเสียงดัง เพราะเรื่องนี้มันเกินตัว ทั้งเป็นรายการใหญ่ที่สุดใน
