ยามซื่อไป่หลันตื่นนอนด้วยอาการปวดหัวปวดเมื่อยตามร่างกายยังกับไปออกรบเลยเราเธอจึงเอาน้ำในมิติออกมากินแก้เมาค้าง เมาเหล้าเฉยๆทำถึงเมื่อยเอวกับน้องสาวขนาดนี้วะไป่หลันคิด อ้อเมื่อคืนฝันว่าได้เด็กหนุ่มมาอุ่นเตียงด้วยละคิกๆนี้ขนาดฝันยังเมื่อยขนาดนี้เลยเรา
ไป่หลันลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก้มลงมองตัวเอง เฮ้ย!? ทำเราไม่ใส่ชุดนอนวะอย่าบอกนะว่าเมื่อคืนเราพาใครมาด้วยวะ ตายๆไอ้อ๋องมันไม่ฆ่าเราตายหรือสวมหมวกเขียวแล้วหรือเราไป่หลันคิด
"พี่ลู่ซิงเร็วเข้ามาหาข้าหน่อย" ไป่หลันตะโกนถามหาพี่ลู่ซิง
"พระชายาตื่นแล้วหรือเพคะ" เสียงพี่สาวลู่ซิงถามกลับมา พอเห็นหน้าพี่สาวที่เดินเข้ามาก็ถามทันทีพี่สาว
"เมื่อคืนข้าเมามากเลยละพี่รู้ไหมว่าข้าพาหนุ่มที่ไหนมาขึ้นเตียงด้วย" ไป่หลันถามพี่ลู่ซิงด้วยความร้อนใจด้วยเพราะกลัวโดนอาญาข้อหาสวมหมวกเขียว
"ทำไมพูดอย่างนั้นละเพคะ" พี่ลู่ซิงถามด้วยควมงง
"ข้าจำได้แต่ว่าข้าพาหนุ่มเข้า
