ผ่านไปหกเดือนจนตอนนี้ร้านในเมืองได้ขายของจากในไร่ทั้งร้านผักร้านผ้าและร้านเครื่องเรือนที่คนงานในจวนทำไปวางขาย ขายดีจนทำแทบไม่ทันคนงานในไรมีงานมีเงินเดือนกินดีอยู่ดีร่างกายก็แข็งแรง
มีจดหมายส่งมาทุกเดือนจากทางที่ใกลแต่ไป่หลันไม่สนใจเธอก็เปิดอ่านแต่ไม่เคยตอบกับสักฉบับและก็มีของพี่สาวทั้งสองด้วยเพราะองครักษ์ของท่านอ๋องแอบชอบพี่สาวของเธอส่งจดหมายมาทุกเดือนเหมือนกัน
ไป่หลันก็ไม่ได้ห้ามใครรักใครชอบใครตามสบายไม่ขัดขวางความรักของใครแน่นอน ในจดหมายของท่านอ๋องถามว่าพระชายาตั้งครรภ์หรือยังสบายดีไหมทำไมไม่ตอบจดหมายพี่บ้างเล่าเรื่องปราบเผ่าลู่หูให้ฟังในจดหมายไปหลังนอ่านแล้วก็วางไว้
ไป่หลันไม่ใช่คนงมหงายในความรักการที่จะรักใครสักคนๆนั้นต้องยอมรับในสิ่งที่ตัวเราเป็นเข้าใจและใส่ใจมีปัญหาร่วมฝ่าฟันไปด้วยกันแต่สำหรับชีวิตคู่ของเธอเริ่มจากความเกลียดไป่หลันจึงรู้สึกเฉยๆในเรื่องความรักแต่ก็รับปากกับอ๋องโม้เ
