บทที่ 22

904 คำ

หลินไป่หลันมาถึงท้ายจวนโดยมีท่านอ๋องโม้เทียนหลงเดินตามพระชายามาด้วยเขาอยากเห็นว่าพระชายาจะมาทำอะไรในแต่ละวัน พอมาถึงทุกคนต่างก็ดีใจที่เห็นนายหญิงกลับมาจากเมืองหลวงแล้ว "นายหญิงท่านกับมาแล้วหรือขอรับ" พ่อบ้านเดินมาต้อนรับ ไป่หลันตอบด้วยรอยยิ้ม "จ้ะข้ากลับมาแล้วมีเรื่องอะไรติดขัดไหมพ่อบ้านทุกคนสบายดีไหมเจ้าคะ" "สบายดีขอรับนายหญิงทุกคนรอนายหญิงกลับมาทุกวันและอยากให้นายหญิงมาดูสัตว์ที่ดักได้เยอะมาจนจะล้นคอกแล้วขอรับไก่ป่ากระต่ายและหมูป่าขอรับนายหญิง" พ่อบ้านมองคนที่ยืนเคืองข้างนายหญิงแต่ไม่กล้าถามเพราะหน้าตาช่างเย็นชาเหลือเกิน "อ้อพ่อบ้านนี้คือท่านอ๋องโม้เทียนหลงเป็น" ยังไม่ทันจะพูดจบก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน "ข้าคือสวามีของพระชายาหลินไป่หลันเจ้าจงบอกทุกคนว่านายหญิงของเจ้าคือพระชายาหาใช่หญิงหม้ายตามที่ได้ยินมา" อ๋องโม้เทียนหลงประกาศเสียงดัง พ่อบ้านเข่าอ่อนได้ยินว่านายหญิงคือพระชายาของท่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม