หลินไป่หลันมาถึงท้ายจวนโดยมีท่านอ๋องโม้เทียนหลงเดินตามพระชายามาด้วยเขาอยากเห็นว่าพระชายาจะมาทำอะไรในแต่ละวัน
พอมาถึงทุกคนต่างก็ดีใจที่เห็นนายหญิงกลับมาจากเมืองหลวงแล้ว
"นายหญิงท่านกับมาแล้วหรือขอรับ" พ่อบ้านเดินมาต้อนรับ
ไป่หลันตอบด้วยรอยยิ้ม "จ้ะข้ากลับมาแล้วมีเรื่องอะไรติดขัดไหมพ่อบ้านทุกคนสบายดีไหมเจ้าคะ"
"สบายดีขอรับนายหญิงทุกคนรอนายหญิงกลับมาทุกวันและอยากให้นายหญิงมาดูสัตว์ที่ดักได้เยอะมาจนจะล้นคอกแล้วขอรับไก่ป่ากระต่ายและหมูป่าขอรับนายหญิง"
พ่อบ้านมองคนที่ยืนเคืองข้างนายหญิงแต่ไม่กล้าถามเพราะหน้าตาช่างเย็นชาเหลือเกิน
"อ้อพ่อบ้านนี้คือท่านอ๋องโม้เทียนหลงเป็น" ยังไม่ทันจะพูดจบก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน
"ข้าคือสวามีของพระชายาหลินไป่หลันเจ้าจงบอกทุกคนว่านายหญิงของเจ้าคือพระชายาหาใช่หญิงหม้ายตามที่ได้ยินมา" อ๋องโม้เทียนหลงประกาศเสียงดัง
พ่อบ้านเข่าอ่อนได้ยินว่านายหญิงคือพระชายาของท่า
