บทที่ 17

1454 คำ

หลังจากที่หลินไป่หลันบอกองครักษ์ของอ๋องโม้เทียนว่าเธอจะไปจวนของท่านราชครูโดยรถม้าตำหนักของฮองเฮาไปส่งเธอได้อาหารจากการไปสอนฮองเฮาตอนเที่ยงไปกินที่จวนของท่านพ่ออีกหลายอย่างเลยทีเดียว ยามเซินหลินไป่หลันไปถึงจวนของบิดา ท่านราชครูออกมารอรับบุตรสาวหน้าเรือนใหญ่ได้ยินพ่อบ้านวิ่งมาบอกว่าพระชายาหลินไป่หลันมาถึงแล้ว หลินไป่หลันลงรถม้าแล้วก็ทำความเคารพบิดาด้วยความงดงามและเดินเข้าไปกอดท่านพ่อเดินเข้าบ้านด้วยกัน พ่อบ้านตกใจที่พระชายาเปลี่ยนไปมากถึงขนาดกอดแขนของท่านราชครูเข้าบ้านไปแล้ว หายตกใจแล้วเขาก็รีบวิ่งตามเข้าไปในบ้านทันที "ลำบากพ่อบ้านแล้วที่ข้าปล่อยให้ท่านดูแลท่านพ่อคนเดียว" ไป่หลันพูดกับพ่อบ้านชรา "มิกล้าพะยะค่ะพระชายากระหม่อมเต็มใจรับใช้ท่านราชครูด้วยความซื่อสัตย์พะยะค่ะ" "ไม่ต้องเรียกข้าว่าพระชายาแล้วนะถ้าอยู่ในบ้านของท่านพ่อแต่ให้เรียกคุณหนูเหมือนเดิมเถอะพ่อบ้าน นอกจากท่านอ๋องมาด้วยเท่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม