“เหตุใดจึงทำเช่นนั้นเล่าเพคะ” หญิงสาวเช็ดหน้าที่เลอะออกจนหมดขณะเอ่ยถาม
“พี่ไม่อยากให้เจ้าสำลัก” ท่วงท่านั้นย่อมลำบากต่อการกลืนลงคอ แค่เห็นนางไอเขาก็กังวลแล้ว
“พระองค์ก็ทรงเป็นเช่นนี้อยู่เรื่อย” ริมฝีปากสีสวยยิ้มอย่างพอใจพลางลงจากโต๊ะแล้วเดินไปหากายกำยำ
“จือเอ๋อร์!” อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ถูกผลักให้นอนราบกับโต๊ะแทนที่อีกฝ่าย จากนั้นร่างอ้อนแอ้นก็ปีนป่ายขึ้นมาอยู่บนตัวของเขา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่นางจะเลิกนิสัยทำให้เขาตกใจเสียที
“ผลัดกันบ้างนะเพคะ” พระสนมเจาอี๋ฉีกยิ้มกว้าง ที่ต้องการเป็นคนทำก็เพื่อควบคุมความรุนแรงไม่ให้มากจนเกินพอดีซึ่งอาจกระทบต่อองค์หญิงน้อยในครรภ์ได้
“บอกพี่ดีๆ เถิด” ตั้งแต่เข้าหอด้วยกันอย่างมีสติเมื่อสองเดือนที่แล้ว เขาทั้งโดนฉุด โดนผลัก โดนดึงทึ้ง ไม่รวมไปถึงโดนปลุกปล้ำอีกต่างหาก
“คิกๆ บอกไปก็ไม่ตื่นเต้นสิเพคะ” นางยอมให้เขาเล่นบทนักล่าก่อนเมื่อครู่ ครานี้ถึงทีนางบ้าง
“จะไม่เ
