ณ ตำหนักไป๋หลาน
ไทเฮาหลีฮัวหลานนั่งจิบน้ำชาอยู่ในห้องโถงใหญ่ สีหน้านางบอกให้รู้ว่ามีความกลัดกลุ้มและหนักใจ สาเหตุเป็นเพราะเมื่อครึ่งชั่วยามที่ผ่านมา องค์รัชทายาทมาบอกนางเรื่องต้องการพระชายารอง ซึ่งนางก็เห็นด้วย แต่พอรู้ว่า สตรีที่จะมาเป็นพระชารองคือใคร ไทเฮาหลีฮัวหลานถึงกับอึ้ง และไม่เห็นด้วยในทันที
“ข้าไม่มีวันยอมให้เจ้ามีพระชายารองเป็นนางกำนัลเด็ดขาด คนที่จะมาเป็นแม่ของลูกเจ้าต้องมีชาติตระกูล เพราะลูกชายของเจ้าคือคนที่สืบทอดบัลลังก์ต่อจากเจ้า ถ้าแม่เป็นแค่นางกำนัล ข้าเกรงว่าจะไม่สมเกียรติและอาจถูกต่อต้านจากเหล่าขุนนางได้” ไม่ใช่ว่าหลีไทเฮาจะรังเกียจสตรีที่องค์รัชทายาทหมายปอง ทว่านางต้องคิดถึงวันข้างหน้าด้วย
“ถ้ากระหม่อมไม่ได้หลินหลินเป็นพระชายารอง กระหม่อมก็จะไม่ขอมีพระชายรองพ่ะย่ะค่ะ” องค์รัชทายาทไม่เปลี่ยนความตั้งใจ “กระหม่อมรักหลินหลิน กระหม่อมต้องการหลินหลินเป็นพระชายารองเพียงคนเ
