“เสด็จแม่คิดออกหรือยังเพคะว่า จะทำยังไงให้องค์รัชทายาทเข้าร่วมในพิธี”จิวฮองเฮาตรัสถาม
“ข้ายังคิดไม่ออก”
องค์รัชทายาทมีนิสัยคล้ายหลีไทเฮาหากเรื่องใดไม่ยอมก็จะเป็นไปตามนั้น ไม่มีการฝืนใจทำเด็ดขาดยกเว้นเรื่องการอภิเษกสมรสกับพระชายาเป่ยหลิง ที่แม้ว่าองค์รัชทายาทไม่ยอมแต่ก็ค้านไม่ได้เพราะถึงวัยที่เขาจะต้องมีพระชายา
“ถ้าหากองค์รัชทายาทไม่ยอมไปร่วมพิธี พิธีก็เริ่มขึ้นไม่ได้นะเพคะเสด็จแม่”
“ข้ารู้แล้วข้าถึงได้กลุ้มอย่างนี้ไงล่ะ”
เป็นครั้งแรกในรอบหลายเรื่องที่นางไม่อาจใช้อำนาจของการเป็นไทเฮาและในฐานะย่าบังคับให้องค์รัชทายาทยอมทำตามที่นางสั่งได้เพราะถ้ายิ่งบังคับหลานคนนี้ก็ยิ่งไม่ยอม
“หม่อมฉันขออนุญาตออกความคิดเห็นเพคะ”
“ว่ามาสิ”
“หม่อมฉันคิดว่า เรื่องนี้เราต้องหาตัวช่วยเพคะ”
คำพูดของจิวฮองเฮาทำให้พระพักตร์ของหลีไทเฮาเต็มไปด้วยความสงสัย
“ตัวช่วย”
“เพคะ ในเมื่อเสด็จแม่ทำทุกอย่างเพื่อ
