บทที่ 12

1183 คำ

คอนโด            “อยากไปหาแม่ทำไม่บอก ผมจะได้เป็นคนพาไปเอง!” ดนัยภัทรเอ่ยถามขึ้นทันทีที่พบหน้า ก่อนจะตวัดหางตาไปคาดโทษลูกน้องที่บังอาจพาเมียเขาออกไปไหนมาไหนโดยไม่บอกกล่าว ถึงเขาจะเป็นคนบอกมันเอาไว้ก็เถอะว่าถ้าหากป่านปาจรีย์อยากไปไหนก็ให้พาเธอไป แต่มันก็ยังน่าหงุดหงิดอยู่ดีที่ได้รู้ว่าทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกันลับหลังแบบนี้            เขาหวง! ยอมรับตรงๆ เลยว่าหวงเธอมากขึ้นทุกวัน            “ป่านไม่อยากรบกวนคุณเสือค่ะ เลยให้คุณนุพาไปหาแม่” ปาจรีย์ตอบไปตามที่คิด เพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย จึงไม่อยากรบกวนเวลางานของเขา     เธอรู้ว่าสำหรับเขาแล้วงานต้องมาก่อนเสมอ            “ไอ้นุมันเป็นผัวคุณรึไงถึงต้องให้มันพาไป!” เมื่อเห็นชัดว่าเขากำลังพาลใส่  หญิงสาวจึงเลือกที่จะเงียบเพราะเถียงไปก็เปล่าประโยชน์            “ผมถาม!”            “นายครับ มันไม่ใช่…”            “กูไม่ได้ถามมึง จะไปไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม