"ฮึก ครีมหึง ครีมหวง พอใจไฟหรือยัง ฮึก อยากหัวเราะเยาะก็เชิญเลย"ครีมใสพูดออกไปแล้ว แม้ที่ผ่านมาเธอพยายามบอกกับตัวเองเสมอว่าคนตรงหน้าคือเพื่อนสนิทที่เธอไม่ควรคิดเกินเลย แต่ใจไม่รักดีนี่สิเหมือนยิ่งห้ามยิ่งยุ ถลำลึกเทให้เขาจนหมดหน้าตัก
ไฟรู้ดีว่าครีมใสหวงเขามาก แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะได้ฟังจากปากคนตัวเล็ก คำว่า หึง หวง ทำให้ใจแกร่งพองฟูอย่างที่ไม่ต้องพยายาม แค่ได้ยินมันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมีความหึงหวงครีมใสก็ต้องรู้สึกรักเขาใช่ไหม รักแบบที่ไม่ใช่รักเพื่อน
"หลงรักหรือไง ทำไมถึงหึงหวงหนักขนาดนี้"ไฟมองลึกไปในดวงตากลมโต ค้นหาความจริงในสิ่งที่เขาอยากรู้ ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจและไม่มีทางที่เด็กไร้เดียงสาอย่างครีมใสจะปกปิดมันสนิทได้หรอก
"มะไม่ได้หลงรักสักหน่อย ใครจะกล้าหลงรักเพื่อนตัวเองกัน ไม่มี้"ไม่เนียนสักนิด เลิ่กลั่กแล้วหนึ่ง ทำตาโตแล้วสอง เสียงสูงแล้วสาม แบบนี้โกหกชัวไฟมองอ
