พักกลางวัน
วันนี้ทั้งวันคนไข้ทั้งคนเก่าใหม่เยอะจนเวียนหัวไปหมด งามวิไล วิลาวัลย์ รวมทั้งพี่วาริน นั่งรวมตัวกันทานข้าวในโรงอาหาร สาวน้อยตากลมเคี้ยวข้าวคำโตตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนที่เขี่ยข้าวไปมา
"วิ ทำไมไม่กิน เขี่ยหาทองหรอมันไม่มีหรอกโรงอาหารเขาไม่ใส่ทองในกับข้าวหรอกนะ"
อืม พูดดีมีเหตุผล ไม่มีใครใส่ทองในกับข้าวหรอกเพียงแต่วิลาวัลย์รู้สึกเหนื่อยจนเบื่ออาหารต่างหาก
"ใครจะเหมือนแก กินได้ตลอดเวลา"
"งามกำลังเจริญอาหารพี่ว่า แก้มตุ้ยเชียวกำลังน่ารัก"
พี่วารินพยาบาลสาวพูดแล้วก็ยิ้มหวานใส่งามวิไลทันที สามสาวนั่งทานสักพัก หมอจิณณ์ก็เดินเข้ามายังโรงอาหารเช่นกัน วันนี้คุณหมอมีคนไข้เยอะเอกสารก็ต้องเยอะตามเลยทำให้ลงมาช้ากว่าปกติ
"เรียกคุณหมอมานั่งด้วยดีไหม แกมาคนเดียวทานข้าวจะเหงาได้"
พี่วารินเสนอน้องๆ แต่วิลาวัลย์เองก็เกร็งอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่กล้าขัด นอกจาก
"ถ้าหมอมานั่งด
