หมอจิณณ์ที่ตอนนี้โมโหยายงามวิไลตัวแสบ จนสีหน้าเปลี่ยน ปกติก็นิ่งอยู่แล้วแต่ตอนนี้คือนิ่งเหมือนหลุดเข้าไปปลีกวิเวกในป่าซะแล้ว
"ขออนุญาตค่ะ คิวคนไข้ใหม่ค่ะ"
งามวิไลตัวดีเดินเข้ามาได้จังหวะที่หมอจิณณ์เดินกลับมานั่ง พร้อมกับเหลือบสายตาพิฆาตส่งให้ แต่คนอย่างงามนั้นหรอจะใส่ใจ ในสายตา ดันไปโฟกัสตรงริมฝีปากหมอแทน
"หมอ...เช็ดปากออกทำไมคะ สีเมื่อกี้เข้ากับหมอมากเลยนะ หวานสวยเชียว"
พูดแล้วก็ชะโงกหน้าลงไปตรงที่หมอนั่ง ความใกล้ชิดทำให้หมอจิณณ์ตกใจแถมใจเต้นแรงอีก
"เป็นผู้หญิงระวังตัวหน่อยสิ!"
"แล้วหมอไม่เป็นเหรอคะ เมื่อกี้ยังเห็นปากแดงอยู่เลย"
ประโยคนี้ของงามวิไลทำเอาหมอจิณณ์ ถึงกับหลับตาสูดอากาศเข้าลึกๆ ก่อนจะพ้นลมหายใจออกมาแล้วพูดขึ้น
"งามวิไล....ช่วงนี้ว่างไหม?"
"ช่วงไหนคะ"
"เลิกงาน?"
ส่วนงามวิไลที่ได้ยินหมอถามแบบนั้น ก็ยืนนึก หรือว่าหมอจะเลี้ยงข้าวที่ซื้อของถูกใจกันแน
"ว่างค่ะ"
"พอดีละห
