หลังจากที่โดนข่มเหงรังแกมาตลอดสองวันสองคืน!! ฉันตื่นมารู้สึกระบมไปทั่วร่างเลย ไอ้หมาบ้ามันไปตายอดตายอยากมาจากไหน!!
ฉันนอนขดตัวอยู่ชิดริมเตียงน้ำตาไหล ทำไมต้องแพ้มันตลอดเลยนะ ทำไม!! รู้สึกเจ็บใจตัวเอง นอนสะอื้นนิดๆ จนริวขยับมาดึงตัวเข้าไปกอด ฉันดิ้นขัดขืนคิดเหรอว่าจะห้ามมันได้ นั่นแหละมันกอดฉันจากด้านหลังชะโงกหน้ามามองฉันปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ ไม่ให้มันเห็นหรอกว่าฉันอ่อนแอ
"ร้องไห้..."
"..."
"ไนท์!" เรียกเสียงแข็ง จนฉันหันไปตวาดใส่เสียงดัง
"เสือก!"
"มีแรงขึ้นมาเชียวนะ" ริวดึงแรงจนหันหน้าไปหามัน ฉันมองสบตาริวสายตาเคียดแค้น เอาความสาวของฉันคืนมานะไอ้ริว ไอ้เลว!! คิดแล้วน้ำตาก็ไหลอีก น้ำตาไหลไปจ้องหน้าริวไป
"อย่าร้องไห้เป็นเด็กๆ ริวไม่ชอบ" มองฉันแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เบาๆ ฉันสะบัดหน้าหนี
"อย่าดื้อนะไนท์ จะหาว่าไม่เตือน" ริวพูดเสียงเยือกเย็น หน้าตาหล่อๆ ของริวเวลามันโหดก็ดูน่ากลัวมาก
"ท
