ริวจูบไปมือก็ปลดกระดุมเสื้อฉัยไป ส่วนตัวฉันเองนิ่งข่มอารมณ์เสียววูบตามไว้นิดๆ เอาจริงๆ มันก็เคลิ้มนะ ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
อยู่ๆ คนตัวโตกว่าก็ชะงัก ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองไปที่กระจกสบตากับริวพอดี ใบหน้าคมคายทำหน้าแปลกใจมองสบตากันผ่านกระจกจนฉันหน้าแดง ทั้งเขินทั้งอาย ก็คนขัดขืนมาตลอดพอมาสมยอมมันก็คงจะแปลกๆ
"ทำไมไม่ขัดขืน?" เสียงทุ้มเอ่ยถามทั้งๆ ที่กอดฉันอยู่
"แล้วไม่ชอบรึไง" หน้าแดงก่ำแต่ต้องสตรองค่ะฝืนสบตากับริวในกระจก แต่ในใจนี่แทบอยากจะมุดดินหนีแล้ว
"ชอบ แต่มันแปลก จุ้บ!" พูดพร้อมกับก้มลงจุ้บไหล่ฉันแผ่วเบาโดยสายตาคมกริบไม่ละสายตาไปจากฉัน
"งั้นก็ไม่ต้องทำ ปล่อยกูสิ" สั่งเสียงเรียบ โอ้ยน้อพอยอมมันก็เป็นแบบนี้จะไม่ให้เขินอายได้ยังไงกันละ
"มาห้ามตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วครับภรรเมีย หึหึ"
พรึ่บ!
เสื้อเชิ้ตปลิวออกจากร่างแทบไม่ทันอะไรมันจะไวป่านนั้นห๊ะมนุษย์ผัว เอ๊ะ!? ผัว? นี่ฉันเรียกริวว่าผัวงั้น
