ผ่านไปอีกหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวันที่โดนริวกระทำชำเราจนหมดเรี่ยวหมดแรง ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาพึ่งจะรู้นี่แหละว่ามันอึดแล้วก็ขี้เอาขนาดนี้
พอตื่นขึ้นมามันก็มืดแล้วท้องฉันร้องประท้วงเสียงดัง ลูกๆ จ๋าอย่าพึ่งงอแงลูกเดี๋ยวแม่พาไปกิน ฉันขยับลุกขึ้นนั่งเปิดไฟให้สว่างแล้วมองไปรอบๆ ห้อง ไม่เห็นริวแล้ว
"หายไปไหน?" บ่นพึมพำเบาๆ ยังไม่ทันขาดคำริวก็เปิดประตูเข้ามายืนมองฉันแล้วยิ้มๆ ยิ้มหาพ่อมึงเหรอไอ้ริว ได้แต่ด่าในใจขืนด่าออกไปสิตาย
"ปล่อยกูไปได้ยัง?" ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้แล้วถามเสียงไม่พอใจ
"ตื่นมาก็จะไปอย่างเดียวเลยนะไนท์
"เออ..ในเมื่อแกได้ไปหมดทุกอย่างแล้วก็ปล่อยกูไปสักทีสิ จะขังกูไว้ทำไม"
"ขังไว้ทำเมีย" ดูมันตอบอยากกระโดดเตะปากสวยๆ นั่นสักทีสองที!
"ขอโทรหาป๊ากับม๊าหน่อยได้ไหม" ฉันขอร้องเสียงอ่อนลงเปลี่ยนโหมดอย่างรวดเร็ว
"โทรทำไม?" อ่าวไอ้นี่คนจะโทรหาพ่อกับแม่มันยังถามโทรทำไม นี่มันกวนใช่ไหม
