ก๊อกๆ!
วรรณวลีตื่นขึ้นมากลางดึก เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังสนั่นหลายครั้ง
“ใครนะ มาเคาะกลางดึกกลางดื่น หรือว่าจะเป็นยัยแหนม” คนที่กำลังหลับสบายงัวเงียลุกขึ้นไปเปิดบานเกล็ดดูก่อน
“ยัยแหนมจริงๆด้วย” อุทานออกมาก่อนจะเปิดประตูให้เพื่อนรักที่ยืนหัวฟูอยู่หน้าห้อง
ผาง!
“ยัยแหนม! ทำไมแกกลับมาในสภาพแบบนี้ล่ะ” วรรณวลีตกใจมากเมื่อเห็นเพื่อนรักอยู่ในสภาพอย่างกับไปฟัดกับหมาจรจัดที่ไหนมาอย่างนั้นแหละ ดูไม่จืดเลย หรือว่าดารากานต์ไปมีเรื่องตบตีกับใครมา
...แต่ว่าที่คอทำไมมีรอยแดงจ้ำๆด้วยล่ะ หรือว่า!...
“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าแกไป...แกไปนะ...”
คำว่า ‘นอน’ ถูกกลืนลงคอเมื่ออยู่ๆดารากานต์ก็ปล่อยโฮออกมา แล้วโผเข้ากอดอีกฝ่ายแน่น
“ยัยแหนม แกเป็นอะไร แกไปมีเรื่องกับใครมา”
“ฮือๆ วรรณ... ฉัน... ฉันโดนข่มขืน”
“หา!! แกโดนข่มขืน ใคร... ผู้ชายเลวระยำคนไหนที่มันข่มขืนแกบอกมา เอางี้... แกรีบเข้ามาเล่าให้ฉ
