“แพรไม่ได้ว่างมาก ถึงต้องมานั่งให้พี่คินล้อเล่นนะคะ” หญิงสาวชักสีหน้าริมฝีปากเม้มแน่นตั้งใจแสดงออกว่าไม่พอใจ แต่สำหรับอคินแก้มใสกลับป่องออก น่าฝังจมูกลงไปจนเขาอดยียวนต่อไม่ได้
“ใครบอกเธอว่าฉันล้อเล่น และดูเหมือนมันจะถูกใจไม่น้อยด้วย ดูสิเดินคุยกันสองคนกะหนุงกะหนิงดีออก” อคินไม่พูดเปล่าเขาเอื้อมมือดันใบหน้าเล็กให้มองไปฟากฝั่งที่เปิดให้ออกรอบ
คนกลุ่มใหญ่พากันเดินตัวปลิวทิ้งกระเป๋าใบใหญ่ให้แคดดี้สาวสวยพากันแบก แต่สามีของแพรพรรษากลับถืออยู่สองใบ ขณะที่ลดความเร็วเดินเคียงข้างไปกับหญิงสาวที่อคินพูดถึง
ดวงตาสับสนหวั่นไหวทำเอาแพรพรรษาแทบสติแตก
“พี่คินยังไม่ได้พูดเรื่องเรากับพี่ปัณณ์ใช่ไหมคะ”
“มีเหตุผลอะไรถึงต้องไม่บอก” เขาเลิกคิ้ว “สนุกจะตาย”
“พี่คิน!!!”
ใบหน้าแพรพรรษาขึ้นสีแดงด้วยความโกรธจัด ดวงตาที่เคยนิ่งสงบลุกเป็นไฟ ถึงจะไม่เคยงี่เง่าทำตัวหึงหวงแต่มาพูดแบบนี้มันหยามเกียรติกันสิ้นดี
หมั
