วิวาห์ดิสม์

เรือล่มในหนอง

ห้องรับแขกบ้านแด๊ดเว

แด๊ดแกรที่เอาแต่จ้องมองหน้าหลานชายคริสเตียนนิ่งๆเงียบๆ ไม่พอใจแต่แสดงออกอะไรไม่ได้มาก แด๊ดเวมองหน้าซีเก็ตส์ด้วยความเอ็นดู เพราะท่านอยากได้ลูกสะใภ้ที่ท่านเลือกเอง แต่พอท่านหันมามองสบตาแกรนิคแล้วต้องยักไหล่ให้ไม่สนใจ มัมมัสและมัมกลาสมองหน้ากันพลางลอบถอนหายใจเบาๆ แด๊ดอัส แด๊ดเค คือกรรมการของที่นี่มองหน้าแกรนิคและเวกัสแล้วถอนหายใจแรงๆ คริสเตียนมองหน้าซีเก็ตส์ที่เธอแกล้งนั่งเอานิ้วเล็กยัดเข้าไปในรูจมูกเล็กประชดคริสเตียนเล่นๆ พลางแกล้งจะเอานิ้วยัดปากเล็กของตัวเอง แต่มัมกลาสห้ามเอาไว้เสียก่อน

' ยัยสกปรก น่ารังเกียจ ' คริสเตียนทำปากขมุบขมิบใส่ซีเก็ตส์ พร้อมทำหตาดุใส่เธอแถมทำท่าทางขยะแขยง และยังทำท่าทางจะอ๊วกด้วย แต่ซีเก็ตส์ปากคว่ำใส่และเหยียดยิ้มตอบกลับอย่างไม่แคร์

' ไอ้หมาปากดี' ซีเก็ตส์ทำปากขมุบขมิบกลับคืน พลางหันหน้าไปมองหน้าแด๊ดแกร พลางซบหน้าลงไหล่กว้างของแด๊ดแกรไม่สนใจคริสเตียนเลย คริสเตียนกำมือใหญ่เข้าหากันแน่นๆ ด้วยความแค้นใจกับคำพูดของคนที่เขาเกลียดและขยะแขยง ซีเก็ตส์หันหน้ามามองหน้าคริสเตียนพลางแกล้งจับแขนเสื้อของแด๊ดแกรขึ้นมาเช็ดที่จมูกเล็ก คริสเตียนมองแล้วคอแข็งและส่ายหน้า ' ใครได้เป็นเมียซวยทั้งชาติ' คริสเตียนพลางคิดในใจ

" เอาอย่างงี้งานหมั้นของหลานสองคนเลื่อนออกไปสักหนึ่งเดือนก่อน " แด๊ดอัสพูดออกมาเพื่อเป็นทางออกให้ทั้งสองฝ่าย แด๊ดแกรมองหน้าแด๊ดเวพลางถอนหายใจ

" กูไม่เข้าใจมึงจริงๆไอ้เว มึงจะอะไรนักหนาว่ะ แค่เด็กมันไม่รักกันมึงก็ยังจะจับแต่งงานกันเนี่ย" แด๊ดเคพูดออกมาแบบไม่เข้าใจ เพราะมันแปลกมากๆ แด๊ดเวมองหน้าแด๊ดเคพลางถอนหายใจแรงๆ แด๊ดแกรก็มองหน้าด้วยความสงสัยเช่นกัน แด๊ดอัสถอนหายใจแรงๆ เพราะทีกับอีกคู่ไม่เห็นด้วยจนต้องหนีตามกันไปไหนไม่รู้ ถ้าจะพูดขึ้นมากับกลัวจี้ใจดำน้องชายและน้องสะใภ้เดี๋ยวเกิดดราม่าอีก

" เรือล่มในหนองทองจะไปไหนว่ะ " แด๊ดเวพูดออกมาแบบไม่สนใจใครเพราะท่านขี้เกียจไปสืบว่าผู้หญิงคนนี้ลูกใคร ฐานะเป็นยังไง ท่านไม่ได้กลัวว่าจะได้ลูกสะใภ้จน แต่ท่านกลัวต้องมานั่งแก้ปัญหากับทางครอบครัวของลูกสะใภ้ พ่อติดเหล้าติดการพนัน ท่านไม่อยากทำบาป เพราะที่ทำทุกวันก็นับไม่ไหวแล้ว แด๊ดแกรกำมือเข้าหากันแน่นๆ เพราะมองไปทางไหนก็ทางตัน เหมือนส่งลูกสาวลงขุมนรกชัดๆ มัมกลาสมองหน้ามัมมัสแล้วได้แต่ทำใจ

" ง่ายเนอะมึงไอ้เวร" แด๊ดแกรเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเยือกเย็น เพราะท่านคุมลูกน้องเป็นพัน แต่ต้องมายอมไอ้หมาแก่เวกัสคนเดียว แด๊ดเวมองหน้าแด๊ดแกรพลางยักไหล่ให้ไม่สนใจ คริสเตียนก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วเพราะแด๊ดไม่ฟังใครเลย มัมมัสและมัมกลาสมองหน้ากันแล้วถอนหายใจแรงๆ เพราะจุดเริ่มต้นมันมาจากทั้งสองคน แต่คนที่จริงจังที่สุดดันเป็นแด๊ดเว ซีเก็ตส์แหงนคอมองหน้าแด๊ดแกรพลางปากคว่ำ แด๊ดแกรกอดลูกสาวแน่นๆพลางก้มลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากมนของลูกสาว เพื่อเป็นการปลอบใจ เพราะถ้าแต่วเมื่อไหร่ แล้วคริสเตียนแขนขาหักมาท่านจะสมน้ำหน้าให้ดู

" อืม หนึ่งเดือนให้เด็กได้เรียนรู้นิสัยใจคอกัน " แด๊ดเวพูดออกมาแบบสบายๆ คริสเตียนมองหน้าแด๊ดแล้วหันมามองหน้าซีเก็ตส์ พอดีกับซีเก็ตส์จามพอดีเพราะเธอรู้สึกคันจมูกขึ้นมา แถมน้ำมูกไหลออกมาพอดี ' โสโครกจริงๆ ' คริสเตียนพลางคิดในใจ แต่แด๊ดแกรกลับสงสารลูกสาวจับใจ เพราะท่านรู้ดีว่าลูกสาวเป็นภูมิแพ้

" ทานยาหรือยังลูก" แด๊ดแกรก้มลงถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง ซีเก็ตส์ยิ้มให้แด๊ดแกรพลางส่ายหน้าเล็กน้อย มัมกลาสยื่นกระดาษทิชชู่ให้ลูกสาว เพราะกลัวคนเห็นแล้วรังเกียจลูกสาวของท่าน

" กูว่าเลื่อนออกไปให้นานกว่านี้ได้ไหมว่ะ ให้โอกาสลูกสาวของกูบ้าง" แด๊ดแกรพูดออกมาเพื่อบ่ายเบี่ยง แด๊ดเวมองหน้าแด๊ดแกรพลางถอนหายใจแรงๆ คริสเตียนมองหน้าซีเก็ตส์แล้วส่ายหน้า' หน้าอย่างยัยงวงช้างเนี่ยนะจะมีแฟน อาแกรก็ฝันไปเรื่อย ' คริสเตียนพลางคิดในใจและแสยะยิ้มให้ซีเก็ตส์

" ไม่ได้ๆกูไม่ยอม อีกอย่างถ้าหนูเก็ตส์จะมีแฟน กูว่าคงมีไปนานแล้ว คงไม่ได้อยู่รอลูกชายของกูหรอก แต่งพรุ่งนี้เลยเสียเวลาทำไมว่ะ" แด๊ดเวพูดออกมาด้วยความหมั่นไส้แด๊ดแกรที่พยายามยื้อเวลาออกไปอีก คริสเตียนและซีเก็ตส์มองหน้าต่างคนต่างปากคว่ำใส่กัน ซีเก็ตส์แลบลิ้นออกมาส่งให้คนตัวโตพอดีกับน้ำมูกของคนตัวเล็กไหลออกมาจากจมูกเล็กพอดี แต่มือเล็กของซีเก็ตส์เช็ดทันพอดี คริสเตียนยิ่งทำท่าทางรับไม่ได้

" ไอ้เวรนี้มึงว่าลูกสาวของกูรอลูกชายของมึงหรือไงว่ะ" แด๊ดแกรพูดออกมาด้วยความโมโห อารมณ์เดือดมาเต็ม ซีเก็ตส์กอดเอวหนาของแด๊ดแกรเอาไว้ เพื่อปลอบใจและให้อารมณ์ของแด๊ดเย็นลง เพราะสำหรับเธอถึงแต่งกันคงไม่นานก็หย่าแน่ๆ เพราะคริสเตียนคงรับผู้หญิงสกปรกอย่างเธอไม่ได้แน่ๆ เพราะเธอเป็นภูมิแพ้น้ำมูกไหลบ่อยๆ บางครั้งทานยาแล้วยังไม่ได้ผลเลย

ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของซีเก็ตส์สั่น เธอสะดุ้งเล็กน้อย พลางล้วงมือเล็กเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อดูว่าใครโทรมา แด๊ดแกรและมัมกลาสที่นั่งข้างๆมองหน้าลูกสาวด้วยความสงสัย

" ขอโทษค่ะ พอดีผัวของเก็ตส์โทรมาขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ" ซีเก็ตส์พูดออกมาเสียงดัง พลางปลายตามองคริสเตียน ผู้ใหญ่ในห้องรับแขกอ้าปากค้าง ซีเก็ตส์ดันตัวลุกขึ้นยืนพร้อมกับก้าวเท้าเล็กเดินออกไปจากห้องรับแขกทันที

" หึหึ ลูกสาวของกูมีผัวแล้วว่ะ เป็นอันว่างานแต่งยก..." แด๊ดแกรหันหน้าไปมองหน้าแด๊ดเวพร้อมกับเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ แด๊ดแกรพูดออกมาน้ำเสียงเรียบ แต่ยังพูดไม่จบเลยก็โดนแด๊ดเวพูดตอบกลับมา

" มีเป็นพันผัวลูกชายของกูก็ไม่แคร์ กูจะเอาหนูเก็ตส์เป็นลูกสะใภ้ จบนะ" แด๊ดเวพูดออกมาเสียงดัง แด๊ดแกรถึงกับอึ้ง แด๊ดอัสและแด๊ดเคมองหน้ากันแล้วถอนหายใจและส่ายหน้า มัมกลาสและมัมมัสถึงกับทำหน้าไม่ถูก แต่คนที่หนักใจสุดคือคริสเตียน ' นี้สรุปกูต้องแต่งกับยัยงวงช้างเหรอว่ะ' คริสเตียนคิดในใจ เพราะหันไปทางไหนแด๊ดของเขาก็ไม่ยอมเลย แด๊ดแกรถึงกับยอมกับความหน้าด้านของแด๊ดเว

สวนหน้าบ้านของแด๊ดแกร

ซีเก็ตส์เดินมาที่สวนหน้าบ้านของตัวเอง พลางก้มมองดูโทรศัพท์ในมือ เธอยกยิ้มที่มุมปากเพราะนี้คือเฮ็นดริกซ์เจ้าของสนามแข่งรถมอเตอร์ไซค์วิบากที่เธอไปลงแข่งขันบ่อยๆ แถมเขายังเป็นผู้ชายที่ช่วยเธอตอนเกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นด้วย ซีเก็ตส์กดสายรับทันที

" ค่ะคุณเฮ็นดริกซ์ " เสียงหวานกรอกกลับไปหาปลายสายที่หัวใจเฝ้าคิดถึงเสียงนี้มานานตลอดสามวันที่ซีเก็ตส์มาเมืองไทย

" หึหึ จำผมได้ด้วยเหรอครับ" เฮ็นดริกซ์ถามเสียงอ่อนโยน ซีเก็ตส์ส่ายหน้าเล็กน้อยพลางยิ้มที่มุมปาก เธอยอมรับว่าเฮ็นดริกซ์คือผู้ชายที่แสนดีและอ่อนโยนเหมือนแด๊ดของเธอ แต่เธอแปลกใจว่าทำไมหัวใจของเธอถึงไม่เปิดรับผู้ชายคนนี้ก็ไม่รู้

" คริๆๆ จำได้สิค่ะ " ซีเก็ตส์หัวเราะคิกคัก มือเล็กยกขึ้นมาบีบจมูกเล็กของตัวเองเอาไว้ เพราะเธอรู้สึกคันจมูกขึ้นมาเหมือนจะจามอีกครั้งหรือจะหลายครั้งก็ได้ เท้าเล็กก้าวเข้าไปในบ้าน เพื่อหายาแก้แพ้ในกระเป๋ามาทาน

" ดีใจจังเลยครับที่คุณซีเก็ตส์จำผมได้ แบบนี้จะกลับมาสเปนเมื่อไหร่ครับ" เฮ็นดริกซ์พูดออกมาด้วยความดีใจ หัวใจแกร่งเต้นแรงจนเขาต้องยกมือใหญ่ขึ้นมาทาบที่หน้าอกด้านซ้ายเอาไว้ เขาสัมผัสได้ถึงแรงเต้นของหัวใจที่มันเต้นกระทบมือใหญ่ของเขา ซีเก็ตส์ยิ้มกว้างๆ

" เก็ตส์ยังไม่แน่ใจค่ะเเต่เก็ตส์ว่าอีกไม่นานหรอกค่ะ อาทิตย์สองอาทิตย์มั้งค่ะ" ซีเก็ตส์บอกเฮ็นดริกซ์ด้วยความไม่แน่ใจ เพราะเธอดูท่าทางแล้วลุงเวจะไม่ยอมเลย เฮ็นดริกซ์ทำหน้าเศร้าลง แววตาเศร้า หัวใจแกร่งเจ็บนิดหน่อย

" ผมคิดถึงคุณซีเก็ตส์นะครับ รีบๆกลับมานะครับ เพราะอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าที่สนามของผมมีแข่งขันระดับโลกเลยนะครับ " เฮ็นดริกซ์บอกซีเก็ตส์ด้วยน้ำเสียงที่เศร้าแต่เขาก็ไม่ละความพยายามเด็ดขาด เพราะตื้อเท่านั้นที่ครองโลก แถมประโยคหลังของเขาพูดเพื่อชักจูงคนตัวเล็กให้รีบกลับมาสเปนเร็วๆ เพราะเขารู้ว่าเธอชอบการแข่งขันแบบนี้

" จริงๆหรือคะ ?" ซีเก็ตส์ถามเฮ็นดริกซ์ด้วยความสนใจและเธอตื่นเต้นมากๆ เพราะเธอชอบที่สุดคือการแข่งขันมอเตอร์ไซค์วิบากโดยไม่มีใครรู้เลย นอกจากเฮ็นดริกซ์และเบวิน ชาร์ลเท่านั้น แววตาของซีเก็ตส์มีความมุ่งมั่นมากๆ ถึงแม้ว่าเธอลงแข่งขันทุกครั้งจะไม่มีแด๊ดหรือมัมอยู่ข้างๆสนามเป็นกำลังใจให้เธอ แต่เธอก็ไม่เคยพลาดเลยเธอคว้าชัยชนะตลอดฤดูกาลการแข่งขัน ถึงแม้ว่าบางครั้งจะแพ้บ้างเพราะโดนโกงก็เถอะ เพราะเธอคนเดียวส่วนคู่แข่งมีสองสามคนประกบเธอเอาไว้ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ' ไอ้แบทแมน' คือสมยานามของเธอ แถมถ้วยรางวัลที่เธอได้มาเธอเก็บเอาไว้ในห้องลับที่แด๊ดและมัมและคนอื่นๆไม่เคยมีใครได้เห็นพวกมันเลย และที่เป็นความลับที่สุดของเธอคือเธอมีรอยสักที่แผ่นหลังเล็กเป็นรูปไอ้แบทแมน หลังมือเล็กมีรอยสักเป็นรูปหมาป่ามันคือสัญลักษณ์ของแด๊ดและมัมของเธอ แต่เธอใช้รองพื้นอย่างดีปกปิดเอาไว้ เธออวดเฉพาะคนในสนามเเข่งเท่านั้นรอยสักที่หลังมือ

" ครับผม ถ้วยรางวัลรอคุณซีเก็ตส์อยู่นะครับ แถมเงินรางวัลแชมป์ครั้งนี้ไม่ใช่น้อยๆนะครับ" เฮ็นดริกซ์พูดออกมาเพื่อให้คนตัวเล็กปลายสายได้มีแรงฮึกเหิม ซีเก็ตส์ยิ้มกว้าง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม เพราะมันคือความท้าทายทุกครั้งที่เธอลงแข่ง ทุกครั้งเธอสนุกกับการได้บิดคันเร่ง และเสียงเสียงไอเสียที่ดังมากๆ

" ค่ะ เก็ตส์จะรีบกลับไปค่ะ" ซีเก็ตส์ตอบปลายสายออกมาเสียงหวาน พร้อมกับยัดยาแก้แพ้เข้าปากและยกน้ำดื่มตามไป เฮ็นดริกซ์ได้ยินคำตอบเข้ายกยิ้มให้ทันที

" ครับ ผมจะรอคุณซีเก็ตส์นะครับ ผมรอคุณซีเก็ตส์ทุกวันเลยนะครับ " เฮ็นดริกซ์พูดออกมาให้ซีเก็ตส์ได้ยินชัดๆ ซีเก็ตส์ยิ้มหวานพลางส่ายหน้า

" ค่ะ เจอกันนะคะ" ซีเก็ตส์ตอบสั้นๆ พร้อมกับบอกเฮ็นดริกซ์ออกไปเสียงสดใส

" เจอกันครับ ผมรอคุณทุกวันนะครับ ผมจะโทรหาคุณซีเก็ตส์ทุกวันด้วยนะครับ" เฮ็นดริกซ์บอกกับซีเก็ตส์ เขาแทบไม่อยากกดวางสายด้วยซ้ำเพราะเขาอยากได้ยินเสียงสดๆของเธอ แต่เขาต้องตัดใจเพราะเขารู้ว่าคนตัวเล็กมาทำอะไร

" ค่ะ " ซีเก็ตส์ตอบสั้นๆพร้อมกดสายวาง เธอก้มลงมองหน้าจอโทรศัพท์พลางยิ้มให้และส่ายหน้า ' เพื่อนกันได้ไหมค่ะคุณเฮ็นดริกซ์'

" นี้ยัยงวงช้าง" เสียงเรียกจากทางด้านหลังของซีเก็ตส์ดังขึ้น ซีเก็ตส์หันไปมองทันที

" อะไรไอ้หมา" ซีเก็ตส์ถามกลับไปไม่กลัวคริสเตียนเลย คริสเตียนมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของคนตรงหน้าซีเก็ตส์สูดน้ำมูกเข้าไปพอดี คริสเตียนถึงกับส่ายหน้า

" นี้เธอเป็นน้องสาวไอ้เก็ตส์เตอร์กับไอ้เก็ตส์เฟอร์จริงๆหรือเปล่าว่ะ ทำไมถึง......." คริสเตียนถามซีเก็ตส์เหมือนไม่อยากเชื่อว่าซีเก็ตส์คือน้องสาวของทั้งสองคน ซีเก็ตส์ยักไหล่ให้ไม่สนใจพลางเดินผ่านคริสเตียนเพื่อเดินออกไปจากบ้านของเธอ เพราะเธอจะไปหาแด๊ดๆและมัมๆที่ห้องรับแขกบ้านของลุงเว

" ฉันไม่อยากเชื่อว่ายัยงวงช้างอย่างเธอจะมีผู้ชายมาชอบ.." คริสเตียนเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาน้ำเสียงพูดเหยียดๆ แต่ต้องเงียบปากเพราะคนตัวเล็กทำอะไรแบบเขาไม่ได้คาดคิดมาก่อน

ถุ้ยย! เพียะ! ตุบ! คนตัวเล็กถมน้ำลงที่ฝ่ามือเล็กพร้อมตบลงที่ใบหน้าของคนตัวโตด้วยความโมโห พร้อมกับเข่าแหลมกระแทกเข้าที่เป้าตุงของคริสเตียน เพราะเธอเลือดขึ้นหน้ามากที่คริสเตียนไม่เคยพูดให้เกียรติเธอเลย ใบหน้าหล่อถึงกับหันไปตามแรงและร่างสูงใหญ่ยืนตัวงอกุมเป้าของตัวเองอยู่ จะร้องก็ร้องไม่ออกเพราะจุก

" รางวัลสำหรับพวกปากหมา " ซีเก็ตส์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความโมโห พร้อมมือเล็กจับหัวของคริสเตียนไว้แน่นๆ

ปึ่ก! หัวเล็กโขลกลงที่ที่หน้าผากของคริสเตียนแรงๆทันที คริสเตียนถึงกับมึนงงเพราะเจอการรุกที่รวดเร็ว เขาไม่ได้ทันตั้งตัวอะไรเลย ซีเก็ตส์เดินจากไปทันที คริสเตียนล้มตัวลงบนพื้นด้วยความเจ็บและจุก เขาพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะบรรเทาความเจ็บปวดและจุกที่เป้า

" ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยงวงช้าง!" คริสเตียนแหงนคอมองตามเท้าเล็กของซีเก็ตส์ที่เดินห่างร่างของเขาออกไปทุกทีด้วยความโมโห ซีเก็ตส์ไม่หันมาสนใจคริสเตียนแม้แต่น้อยเลย