ตอนที่ 20 เจ้าถิ่น EP.3
การมีคนมาคอยเช็ดผมให้โดยที่ตัวเองนั่งเล่นมือถือแบบนี้เป็นความรู้สึกที่ดีแปลกๆ ปลายนิ้วเรียวของเขากดย้ำผ่านผ้าขนหนูผืนหนาราวกับช่างทำผมมืออาชีพ ที่สำคัญคือนิ้วทั้งสิบนั้นต่างก็รู้ตำแหน่งในการกดจุดรวมถึงกะน้ำหนักได้อย่างแม่นยำ
ทั้งหัวรู้สึกสบายจนนึกว่าเข้าร้านนวด
“เสร็จแล้ว” เสียงพูดนั้นทุ้มต่ำเป็นพิเศษ
ฟุบ!
ขณะที่เธอคิดจะหันกลับไปพูดขอบคุณ ผ้าขนหนูผืนใหญ่ก็ปะทะเข้ากับใบหน้าสวยเต็มๆ ตะวันฉายค่อยๆ ดึงผ้าขนหนูออกจากหน้า พูดลอดไรฟัน “ขอบคุณค่ะ”
“ไม่ต้องคิดใช้ร่างกายตอบแทนนะ ไม่เป็นไร” ต่อยิ้มมุมปาก ลงจากเตียงแล้วกลับไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์
“มโน!” ตะวันฉายแยกเขี้ยวใส่ นึกฉุนที่พูดดีได้แค่คำสองคำก็กวนบาทาอีกแล้ว
เขาหมุนเก้าอี้กลับมาแล้วยักคิ้วใส่ “เป่าพัดลมอีกนิดแล้วรีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ไปทำงานเช้าไม่ใช่หรือไง”
“แล้วพี่ต่อทำไมไม่นอน”
“ทำไม อยากนอนกับพี่เหรอ” ดวงตาเขา
