ตอนที่ 11 ขอพื้นที่เล็กๆ EP.1
มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนถูกใครบางคนคว้าข้อมือไว้ ลากเธอเข้าไปในโลกอีกใบหนึ่ง สลัดตัวตนเดิม เปลือกเดิมๆ ทิ้งไป
กลิ่นของเขา สัมผัสของเขา มันปลุกเร้าไปทั่วทุกอณูในร่างกายจนรู้สึกเหมือนทุกส่วนกำลังเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่ เพิ่มเป็นทวีคูณ เหมือนกราฟเอ็กซ์โพเนนเชียลที่มีค่าเข้าใกล้อนันต์
เขารุกเร้าเข้ามาอย่างดุดัน ไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธความต้องการที่เกิดขึ้นจากสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ กว่าเธอจะได้สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก็ตอนที่เขาถอนการรุกล้ำแล้วขบเม้มกลีบปากเธอเบาๆ ราวกับต้องการย้ำเน้นว่าสุดท้ายแล้วเขาก็เป็นฝ่ายชนะ
ลมหายใจของทั้งคู่หนักหน่วง ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เหมือนว่าปฏิกิริยาที่ร่างกายตอบสนองได้ตอบแทนทุกคำถามหมดแล้ว
ใช่...เธอไม่เคยปฏิเสธเขาได้
ควรจะบอกว่ายังไงดีล่ะ
ตะวันฉายยังคงหลับตาแน่น พยายามควบคุมลมหายใจเข้าออกให้เป็นปก
