บทที่ 12

1362 คำ

[สนามบิน] >>{"เซอร์ไพรส์ ตอนนี้เซย่า อยู่ที่สนามบินนะคะคุณช่วยมารับหน่อยสิ"} {"เซย่าคุณกลับมาทำไมไม่บอกผมก่อน"} >>{"ถ้าบอกก่อนจะเรียกเซอร์ไพรส์เหรอคะ เซย่ารอคุณอยู่ที่สนามบินนะ"} พอวางสายจากคนรัก เขาก็รีบตรงมาที่สนามบิน "คิดถึงคุณจังเลยค่ะ" เซย่ารีบวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเขาแบบถือวิสาสะ "ทำไมคุณรีบกลับมาจัง ไหนบอกว่าอีกเป็นปีไง" "ไม่อยู่แล้วค่ะที่โน่น ไม่มีคุณมันเงียบเหงามากเลย" "แล้วเรื่องเรียนของคุณล่ะคุณยังไม่จบไม่ใช่เหรอ" "เซย่าก็ดรอปไว้ก่อนสิคะ เดี๋ยวพร้อมเมื่อไรค่อยกลับไปเรียนก็ได้" ธันวาก็พาเซย่าขึ้นรถแล้วขับไปส่งที่บ้านของเธอ บ้านของเซย่าก็เป็นคนมีฐานะ ถึงจะไม่ร่ำรวยมากนักแต่ก็ยังส่งลูกไปเรียนต่างประเทศได้สบาย "ทำไมคุณถึงรีบมาส่งเซย่าที่บ้านนักล่ะคะ คุณไม่คิดถึงเซย่าเลยเหรอ เราน่าจะไปเที่ยวกันก่อนนะ" "ไปเที่ยวไม่ได้ครับ งานผมยังไม่เสร็จเลย นี่ผมหนีงานออกมารับคุณ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม